Sinds kort heb ik een Aartsvijand. Spannend hè. Ik doe graag alsof ik haar zwaardvechtend op een wiebelige loopplank voor de kust van Mongolië heb ontmoet, en dat ik mijn zeehond-gijzelaars en BFF Peeta heb ingeschakeld om haar uit te schakelen. Maar ja. Dingen zijn saaier in het echie. Mijn Aartsvijand heeft daarentegen wel een mooie, driedelige naam. Ik noem haar De Andere Lotte.

Je raadde het al: ik heb De Andere Lotte door de burn-out leren kennen. Eigenlijk is ze m’n burn-out, of het wiskundige antwoord op Lotte+burn-out. Als je haar wilt leren kennen moet je eigenlijk eerst weten wie ik ben, dus hier even kort:

Hallo! Ik ben Lotte. Ik doe het liefst driehonderdachtendertig dingen tegelijkertijd, zoals schrijven schilderen films kijken bakken met vrienden afspreken acteren naar het theater fotograferen hardlopen. Ik barst van de energie en maak het liefst gekke dansjes op straat, of zing een liedje in de supermarkt. Mijn vrienden zijn fantastisch en mijn familie is perfect. Ik heb razendveel zin in de toekomst en al wordt het vast geen eitje, het gaat me allemaal wel lukken. Hoera!

De Aartsvijand

De Andere Lotte is verschrikkelijk. Een pessimistisch energieloos rotkind. Ze zou opgesloten moeten worden in een donkere kelder met alleen een kakkerlak als vriend. Maar goed, ze bestaat nou eenmaal en gaat voorlopig ook niet weg, dus hier is ze dan:

Hoi. Ik ben De Andere Lotte. Ik doe het liefst helemaal niks want ik heb nergens zin in. Mijn hobby’s zijn huilen en andere mensen afsnauwen. Ik ben kapot moe maar ik kan nooit slapen want daar ben ik te verdrietig voor, want alles in mijn leven is namelijk een regelrechte ramp. Mijn vrienden begrijpen me niet en mijn familie nog minder. Ik wil het liefst vandaag nog weg van hier, want ik haat alles want ik kan niks, dus school en een studie gaat toch nooit lukken. Klotezooi.

Héééé, gezellig! Mijn burn-out houdt kort samengevat in dat ik soms van de ene Lotte in De Andere Lotte verander. En dat HAAT ik. Want afgezien van het feit dat De Andere Lotte gewoon kut is, gaat ze - als ze er eenmaal is - niet zo makkelijk weer weg. Ze heeft geen uitknop helaas. Het enige wat ik kan doen is wachten tot ze weer weggaat. En dat kan best een poos duren.

Ga weg!

Nou ben ik al een stukje verder in het verjagen van dit akelige mormel. Ik weet al dat ze er überhaupt is, en da’s al heel wat. Eerder dacht ik dat De Andere Lotte ikzelf was, dat ik zo geworden was, maar godzijdank is dat niet het geval. En ik weet ook wanneer ze tevoorschijn komt: als ik te druk ben, als er nare dingen gebeuren of als ik me onzeker voel.

Maaaarrrrr, opgelet, hier komt een leuk feitje: ik weet inmiddels ook al een beetje hoe ik haar buiten de deur hou! In de kerstvakantie was er namelijk geen spoor van het kind te bekennen. De truc is (*tromgeroffel*): heel veel leuke dingen doen. De Andere Lotte háát leuke, vrolijke dingen.

Dus dat ga ik doen, de komende tijd. Zo veel mogelijk lachen en zo min mogelijk huilen. Klinkt als een goed plan! Vaarwel, De Andere Lotte! Kom maar lekker nooit meer terug! Ga maar zwaardvechten in Mongolië. HOERA!

Lees ook het eerste blog dat Lotte schreef over haar burn-out