In groep 5 kwam ik voor het eerst in aanraking met het dammen. Ik vond het erg leuk en trainde veel op de lokale damclub. Ik werd steeds beter, maar bovenal beleefde ik ontzettend veel plezier aan het mooie spel. En afgelopen november, negen jaar later, deed ik op m'n zeventiende mee met het Wereldkampioenschap Dammen.

Jan Groenendijk is 17, zit in de zesde klas van de RSG Pantarijn in Wageningen, en was op een haar na de jongste wereldkampioen ooit in dammen. Op Scholieren.com vertelt hij over dat zenuwslopende WK.

Toetsweek

Het toernooi vond plaats in het kleurrijke Hotel ten Cate in Emmen. Achttien dagen meespelen met de twintig beste dammers van de hele wereld! Gelukkig kon ik met mijn school regelen dat ik een aantal proefwerken vóór en een aantal ná het WK kon maken, want de week voor het toernooi was voor mij eigenlijk gewoon een toetsweek. Nu had ik voor het WK in ieder geval nog enkele dagen de tijd om uit te rusten en fit aan de start te verschijnen. En dat was zeker nodig; het toernooi telde maar liefst 19 ronden van ieder 4 tot 5 uur!

Ik moest, op een rustdag na, achttien dagen volledig geconcentreerd zijn. Gelukkig waren er een hoop mensen die me aanmoedigden. Iedere dag waren de partijen van het toernooi live op het internet te volgen, en het deed me erg goed te horen dat mijn klasgenoten mijn partij dagelijks in de klas op de beamer hadden staan! Ik vond het fantastisch om te horen dat iedereen het zo intensief aan het volgen was.

Finale

En het liep lekker. Ik doelde vooraf op een plaats bij de top 8, maar kenners beweerden dat ik ook ‘zomaar eens hoog zou kunnen eindigen’. Ik had me voorgenomen om iedere partij vol voor de winst te gaan. En tot mijn eigen ongeloof stond ik na vijf ronden ineens bovenaan!

Die positie hield ik lang vast. In de laatste ronde waren er nog drie kanshebbers: de toenmalige Russische wereldkampioen Alexander, Georgiev, de Nederlander Roel Boomstra en ik. Alexander en Roel hadden in hun potjes echter beiden gelijkgespeeld, terwijl ik nog bezig was...

Tijdsdruk

Bij winst zou ik de jongste wereldkampioen óóit zijn. De secondes op mijn klok tikten weg, het aantal toeschouwers in de zaal nam toe, de temperatuur steeg, en na vijf en een half uur spelen beging ik onder tijdsdruk een grote fout. Gelijkspel. Ik werd tweede en Alexander behield, verdiend, zijn wereldtitel. Jammer, maar ik kan mezelf weinig verwijten. Ik heb er alles aan gedaan. Achteraf overheerst het gevoel van euforie en trots, ondanks dat ik technisch gezien de wereldtitel gemist heb.

Daarnaast mag ik Alexander door mijn tweede plaats ook nog eens uitdagen tot een tweekamp. Als ik die win, word ik alsnog gekroond tot wereldkampioen. Dat gaat waarschijnlijk eind 2016 plaatsvinden, omdat ik in de eerste helft van 2016 het dammen op een lager pitje wil zetten om me te focussen op mijn eindexamens. Het belangrijkste is nu te zorgen dat ik de achterstand die ik op school heb opgelopen door het WK, geleidelijk weet weg te werken. Maar één ding is zeker: ik had het wereldkampioenschap voor geen goud willen missen!