Zeg maar dag tegen je vrienden
Door Daan
Je zit al vier jaar op school. Je hebt enorm veel vrienden en vriendinnen gemaakt en je hebt het helemaal naar je zin. Dan opeens, BAM, wordt je vriendengroep uit elkaar getrokken en zit je ineens zonder al je vrienden in de klas.
De schuldigen? De school zelf!
Gescheiden
Laat ik het even uitleggen. Mijn school bestond tot voor kort uit één groot gebouw en nog wat van die dozen die dan lokalen moeten voorstellen op het grasveldje. Er moest een leerlingenstop komen omdat we het aantal leerlingen niet meer aan konden. De oplossing die de directie toen bedacht: een tweede gebouw, gescheiden van het eerste gebouw.
Nou en hij kwam er hoor. Aan de andere kant van de stad, een klein half uur fietsen. Van de ruim 1800 leerlingen zouden er 600 naar het nieuwe gebouw vertrekken. Wie dat zouden worden? Niemand die het wist.
Voorkeur
Per 1 januari 2010 is het gebouw in gebruik genomen, maar voordat dat kon gebeuren moesten er dus leerlingen in. De bruggers mochten bij hun aanmelding voor de school kiezen naar welk gebouw ze wilden en de zesde klas zat midden in het examentraject dus die mocht lekker blijven waar ze zijn (YESYESYES!). Maar je had ook nog vierde- en vijfdeklassers die al jaren met elkaar samen waren en nu ineens opgesplitst moesten worden. Je kon je voorkeur geven, maar de kans dat daar naar geluisterd werd was minimaal.
Zo gezegd zo gedaan, de laatste schooldag van het afgelopen schooljaar kreeg iedereen te horen op welk gebouw zij les zouden krijgen. Iedereen huilen, wij bovenaan de trap grinniken dat wij het niet waren die opgesplitst werden. Het enige vervelende was dat er mooie meisjes naar het andere gebouw gingen, maar ach, brand is erger.
Dreigen
Maar stel je even voor. Je hebt een vriendengroep van vijf mensen die altijd samen zijn. Dan gaan er ineens vier van naar het nieuwe gebouw. Ik ken genoeg van dit soort verhalen en dan zit je daar ineens in je eentje zonder je beste vrienden die je gemaakt hebt in de afgelopen jaren. Sommigen bij ons op school gingen hier ook niet mee akkoord. De rijke papa’s en mama’s hebben gedreigd met rechtszaken, maar het mocht niet baten. Iedereen bleef waar hij was. Normaal eindig ik een artikel met een vraag als: wat zou jij doen? Maar ja, het moge duidelijk zijn dat iedereen zou balen en een traantje zou laten. Tragisch....