Y tu mamá también
Door Simon
Na het zien van deze film, maakte iemand de vergelijking met American Pie en Road Trip en daar moest ik niets van hebben. Amerikaanse taart? Roadtrip? Dat is enkel leuk, grappig, maar oh zo oppervlakkig. Y tu mamá también (wat betekent: en je moeder ook) gaat dan wel over twee door seks geobsedeerde, regelmatig masturberende jongens die samen met een 28-jarige Spaanse schone een roadtrip vol seks, alcohol en humor beleven, maar toch is de film al-les-be-hal-ve oppervlakkig te noemen. Echt waar!
Dat ik dan bij deze vertel over hoe goed de verschillende karakters en de Mexicaanse cultuur worden weergegeven (heel goed!), dat er aan deze film diepere betekenissen verbonden zitten (onze cultuur vertelt ons dat bepaalde dingen niet mogen, maar stiekem willen we al die gedragsregels, zoals dat jongens niet met elkaar mogen vrijen en dat vreemdgaan not done is, overboord gooien en dat dat kan als je je gewoon minder gekwetst voelt) èn dat je er enkele wijze levenslessen van kan leren, doet niets af aan het feit dat dit minstens net zo een ontzettende scholierenfilm is. Excuses voor de lange zin.
Vergis je niet, deze film is in eerste instantie namelijk gewoon lachen.
Het roadtrip-genre, waarbij je verschillende personages in 1 auto zet en ze allerlei avonturen laat beleven, biedt namelijk alle mogelijkheden om een lachen film te maken. Dat hangt er maar net vanaf wat je deze personages laat beleven.
In dit geval heeft de scenarioschrijver bedacht dat twee goede vrienden, Julio en Tenoch, tot hun eigen verbazing de knappe Luisa weten over te halen om met hen mee te gaan op een meerdaagse tocht naar het prachtigste strand dat ze kennen. Probleem is alleen dat dit strand waar zij zo razend enthousiast over waren geweest, stiekem helemaal niet bestaat en dat ze dus ook niet weten hoe ze er moeten komen.
De combinatie van enerzijds het liefdesverdriet van Luisa om haar vriend die vreemd is gegaan en anderzijds het elkaar ophitsende, oversekste duo Julio en Tenoch leidt tot heel geinige situaties. De gesprekken tussen de drie, waarbij Luisa de twee jongens over hun seksleven ondervraagt, zijn bijvoorbeeld prachtig. Vooral de oh-zo-mannelijke reacties op de taboedoorbrekende vragen van Luisa doen het hem.
Naarmate de drie langer onderweg zijn, vormen ze meer en meer een eenheid, totdat Luisa besluit met een van de twee jongens het bed in te duiken: de drie-eenheid is verbroken en er is nog maar 1 manier om de balans gelijk te trekken.
Vanaf dat moment is het einde echter zoek en worden in alle oververhitte situaties nogal wat geheimen die de twee 'vrienden zonder geheimen' Julio en Tenoch voor elkaar hadden, verklapt.
In het begin is het even wennen als plotseling het geluid wegvalt. Sjit! Er gaat iets mis! Maar, zodra de voice-over begint te praten, begrijp je dat het wel degelijk de bedoeling is.
Deze niet al te soepele overgang naar voice-over, door gewoon het geluid uit te knallen en een man te laten praten, doet bij mij het woord voice-dwarsdoor opwekken. Aanvankelijk ervaarde ik dit als vervelend (zit je net midden in de film, krijg je dat), maar op een gegeven moment raak je er aan gewend. Bovendien, zodra je dan goed begint te luisteren naar wat er zoal gezegd wordt, begrijp je dat dit nou juist de film extra veel diepgang geeft. De commentaren geven achtergrondinformatie over de verschillende personages en verklaren hun gedrag en de spanningen die voor iedereen voelbaar zijn, maar zelden zijn uit te leggen.
Wel kan ik me voorstellen dat je als je zin hebt in gewoon een leuke film (ik noem een Men in Black 2) en niet in al dat ingewikkelde, verklarende, laten-we-er-meer-diepgang-aan-geven-gezeik, je deze commentaren als storend blijft ervaren. En in dat geval zal je ook zeker het begin van de film traag opgebouwd noemen, simpelweg omdat in het begin het vooral gaat om hoe de personages in elkaar zitten en er niet zo bar veel gebeurd.
Daar tegenover staat dan weer een goede soundtrack, prachtige Mexicaanse landschappen en naast de al eerder genoemde humor en seks, veel drama, romantiek en liefde. Gepubliceerd op 17 augustus 2002