Week 3 - Uw kaartje

Uw kaartje? Mag ik uw kaartje? Hallo? Mijn kaartje. Natuurlijk. Alstublieft. Ik stap uit bij station Amsterdam Zuid WTC. Je zou vanuit de stationshal niet zeggen dat het vandaag een stralende dag is en toch is het zo. Buiten, voor het station, ligt een grasveldje. Er wordt gevoetbald. 'Pass! Pass!', roept een meisje dat op ruime vrouwenhakjes elegant over het hobbelige gras kan rennen. Een teamgenootje gaat er vandoor met de bal. 'Geef terug die bal', wordt er vanaf het veld geroepen, maar niets daarvan; de jongen dolt zichzelf de laan uit. Vandaag is het de laatste dag dat de eindexamententoonstelling 2001 van de Rietveld open is. Ik ben erg benieuwd. Wat een mensen! Een jongetje in een appeltjesgroen pak ligt in het gras; ik ben er even niet. Op de trap zit een jonge moeder met een baby op haar arm. Een oude man neemt zijn oude vrouw bij de hand, bij zijn linkerhand. Met zijn rechterhand wijst hij dan weer naar een foto van een van de eindexamenkandidaten, dan weer naar een drempeltje. In de kantine legt een studente geduldig aan haar vader en moeder uit hoe het internet in elkaar steekt. De moeder lijkt het haast beledigend te vinden dat haar naam al door een ander voor een mailadres is gebruikt, maar ze neemt tenslotte genoegen met haar achternaam (@hotmail.com). Een meisje dat er keurig uitziet is gehaast op zoek naar een aantal mensen. Haar nette kleren zouden kunnen zeggen dat zij klaar is, het eind van het examen. Maar bij haar driftig gedribbel past een nog vuil pak. Aan een grote lange tafel met een rood kleed van velours nemen een man en een glimlach plaats. Gespannen wachten de eerste toehoorders op wat er gaat gebeuren. Ondertussen gaat om de tafel alles door. Het lijkt wel alsof deze tafel geruisloos binnen is komen vallen in de drukte, zoals een vliegend tapijt dat kan. Stukje bij beetje wordt de tafel door voorbijgangers met enige verbazing en nieuwsgierigheid in de ruimte opgenomen. De man begint ontverstoord zijn verhaal. In het engels. In het engels. Volgend jaar gaat alles in het engels. Ik luister goed en gelukkig begrijp ik het. De man zegt mooi dingen en na een lovend woord komt een meisje haar diploma in ontvangst nemen. Ze is niet alleen; ze draagt een baby op haar arm. Het is de jonge moeder. Zou het jongetje onder de appelboom ook examen hebben gedaan, of komt hij net als ik volgend jaar in de eerste op deze school? En zijn de oude man en vrouw werkplaatsassistenten? En zijn de vader en moeder van de studente voor een warenonderzoek van de consumentenbond in de kantine? En maakt het driftig wandelende meisje hier schoon en heeft zij voor de gelegenheid nette kleren aangetrokken? Als ik hier 31 augustus op school kom zullen ze dan weten dat ik in de eerste zit, dat ik het basisjaar kom volgen? Of zullen ze denken dat ik een dagje mee kom lopen of dat ik in de kantine werk? Uw soep, alstublieft. F 1,50 U wilde toch een soepje? Een snoepje? Een soepje toch? Hallo? Gepubliceerd op 17 juli 2001

---