Week 14 - Rustige start
Door Marieke
"Jullie vakantie lijkt nu aan het begin van het schooljaar misschien ten einde, maar je echte vakantie begint vandaag. Vanuit het schoolgebouw gaan we op reis. Een jaar lang gaan we op reis, op onderzoek. Niet in a visual way, but in a mental way. Als vanuit een ruimteschip." Dit zijn de woorden waarmee de afdelingsleider ons bij de introductie welkom heette.
Welke taal hier in dit ruimteschip wordt gesproken is me vanaf het welkomstwoord een beetje onduidelijk. Ik geloof dat dit een tweetalig station is, maar waar ook Hebreeuws, Duits, Frans en Chinees wordt gesproken. Engels en Nederlands twisten om de titel 'eerste ruimtetaal'. De Nederlanders in de meerderheid, wereldwijd is Engels populairder. Onbepaald dus.
Niet alleen de taal is hier in dit ruimteschip vreemd, maar ook het voedsel. Prince koeken, maïssoep, broodje krab, vers fruit; niet bepaald astronautenvoedsel.
Maar er zijn ook dingen die je niet vreemd voorkomen, die je overal of reis ziet. Zo is het denk ik iedereen wel bekend dat veel Japanners veelal veel foto's maken. Een jongen uit mijn klas, geen Japanner maar wel Aziaat, is van mening dat het reëel natekenen van je eigen schoen het beste gaat als je daar een foto van maakt en deze vervolgens nauwkeurig natekent. Misschien is deze jongen inderdaad verknocht aan zijn camera. Misschien wil hij de frisse start niet bederven door zijn schoenen uit te trekken.
Ik kan me voorstellen dat het werken in een ruimteschip, mits deze niet op kolen voortbeweegt, geen constante lichamelijke arbeid vergt. Toch is het in een ruimteschip belangrijk dat er mensen aanwezig zijn voor het geval er wel iets moet gebeuren. Deze eerste week lijkt het wel of ons ruimteschip zich gestaag naar een volgende bestemming toe beweegt. En wat kun je dan anders dan wachten tussen de klusjes door? Er wordt dus nog niet erg veel gewerkt op school. De dag bestaat uit enkele pauzes met daartussendoor les voor diegenen die daar aan toe zijn. Zo leek het de eerste dagen. Ik neem dan ook mijn petje af voor diegenen die de Tweede Fase hebben opgeworpen met de opzet om de middelbare school beter op vervolgopleidingen aan te laten sluiten. Studie-uren, stilte-uren, tussenuren, je goed verdiende pauze; onmisbare ervaringen als je het mij vraagt.
Nu, na een week, blijkt het wel mee te vallen, zoals je ook in de Tweede Fase eigenlijk best veel doet. Misschien is ons ruimteschip bij een werkstation aangeland. Toch blijft het me verbazen dat het, ook nu er gewerkt moet worden, weinig uitmaakt of een pauze fifty of fiteen minuten duurt.
Ik geef in dit geval, om misverstanden te voorkomen, toch de voorkeur aan het Nederlands.
Gepubliceerd op 3 oktober 2001