Waking Life
Door Rollo Tomasi
In Waking Life zijn alle beelden gewoon gefilmd, maar vervolgens ‘overgeschilderd’ en geanimeerd. Door de animatie kunnen de makers bepaalde dingen accentueren, zoals gezichtuitdrukkingen, of gedachtes uitbeelden. Dit geeft de film een extra dimensie. Als je geen zin hebt om naar de dialogen te luisteren, dan kun je altijd nog de hele film lang de beelden bewonderen.
Soms werkt dat een beetje tegen de film, omdat er zoveel te zien is, is het soms moeilijk je aandacht bij de dialogen te houden. Het beeld staat geen moment stil, er gebeurt altijd wat. Waarschuwing: sommigen werden zeeziek tijdens het zien van de film. Er zijn verschillende animatiestijlen te zien, sommige erg realistisch, andere heel schetsmatig. Het voordeel van het vooraf filmen van de scènes is dat je veel details en gebaren, die je normaal niet ziet in geanimeerde films, nu wel terugziet in de film.
In Waking Life, geregisseerd door Richard Linklater, reist een jonge student (Wiley Wiggins) door een aantal omgevingen en observaties in een wereld die wel of niet werkelijk is. Het is dit surreële bestaan, gevoed door eindeloze ideeën en mogelijkheden, dat uiteindelijk tot de volgende vraag leidt: "slaapwandelen we door onze wakkere toestand, of lopen we in wakkere toestand door onze dromen?" De film heeft niet echt een verhaallijn, maar volgt Wiggins, die allerlei vreemde personages tegenkomt die allemaal hun visie op de meest uiteenlopende existentiële vraagstukken geven. Het enige wat in de buurt komt van een verhaallijn zijn Wiggins’ pogingen om erachter te komen of hij door z’n dromen loopt, of slaapwandelt door de realiteit. Hij zoekt een betekenis in zijn verder vrij nutteloze leven.
Naast Wiggins, die al in Dazed and Confused speelde, zijn de andere personages samengesteld uit acteurs uit Linklaters voorgaande films en vrienden, familie en mentoren van de makers. Linklater speelt zelf een cruciaal personage in de film. En in een scène zijn Ethan Hawke en Julie Delphy te zien, die hun gesprekken uit Before Sunrise (ook geregisseerd door Linklater) voortzetten.
Hoewel er veel onderwerpen uit de filosofie en psychologie in de film langskomen, is het vrij gemakkelijk te volgen. Er is weinig voorkennis vereist, slechts een interesse in existentialistische onderwerpen. De film graaft ook niet echt diep, veel langer dan vijf minuten duren de gesprekken of speeches niet.
De film draaide vanaf 23 mei drie weken lang in het Amsterdamse Filmmuseum, en circuleert nu met één kopie door Nederland. Gepubliceerd op 11 juni 2002