Volle Maan
Door Simon
Nu een maand geleden ging na Costa! de tweede film van regisseur Johan Nijenhuis in premiere. Costa! was in die zin bijzonder, dat het ondanks al de waardeloze recensies een enorme kaskraker werd. Dus moet Johan gedacht hebben: dat doen we nog een keertje.
Met succes. Volle Maan is een waardeloze film geworden, die desondanks veel geld in het laatje brengt. Hartelijk wil Johan alle scholieren bedanken, dat zij wederom massaal hun zakcentjes besteden aan een product waar net zoveel aandacht aan is besteed als aan een cheeseburger bij de lokale snackbar.
Natuurlijk was Costa! geen geweldige film, waren de acteerprestaties matig en was het verhaal wat zwak en voorspelbaar. Maar hej: het was in ieder geval nog grappig en hoe je het ook went of keert, aan het einde van de film had je dat feelgood gevoel te pakken. Niks hoogdravends, wel lekker.
Volle Maan heeft een hoop van dezelfde ingredienten. Wederom zien we een lading acteurs opdraven die veelal uit soaps zijn geplukt, allemaal vrij onervaren en niemand die er echt bovenuit steekt. Waar het in deze film echter mis gaat, is het Twents accent dat al deze acteurs moeten nabootsen. Als zij al hun concentratie richten op het geloofwaardig brengen van hun personage, doen ze het normaal gesproken heel aardig, maar ditmaal kost het hen zoveel moeite omdat accent neer te zetten dat dat ten koste gaat van de acteerprestatie. Daarbij komt dat dat accent zo slecht nagedaan wordt, dat het alleen nog maar vervelend is. Of als je het kan relativeren: grappig, aandoenlijk. Soms, als je je ogen dicht doet tijdens de film, lijkt het alsof je Prins Claus hoort praten.
Een andere overeenkomst tussen de twee films is dat het verhaal in zijn geheel niet erg geloofwaardig is. Veel gebeurtenissen zouden in de realiteit niet zo snel voorkomen of slaan gewoon nergens op. Maar dat hoeft in principe geen probleem te zijn. Waarom het toch leuk kan zijn om zo'n film te zien, is omdat de gevoelens en problemen waar deze jongeren mee spelen heel herkenbaar kunnen zijn. Keuzes maken, afgewezen worden, verliefd zijn, nadenken over de toekomst, leef je voor jezelf of doe je wat je ouders je vertellen?
Ook Volle Maan draait om deze ons oh-zo-bekend-voorkomende problemen. Maar dat is dan ook direct waar de herkenbaarheid ophoudt. In deze wereld zijn de problemen namelijk nogal zwart-wit en is de manier waarop de personages hiermee omgaan kinderachtig, simpel en voorspelbaar.
De op het eind van de film bedoelde verrassingen ('gaat zij met hem!?') zijn helemaal geen verrassingen meer.
Volle Maan is zelfs niet eens leuk, het acteerwerk is nog slechter dan in Costa! en de (toegegeven, op een enkel moment na) flauwe film weet alleen een glimlach op je gezicht te krijgen als je de onbedoelde humor er van in ziet.
En, oh ja, je ziet de blote tieten van Ellen ten Damme, en Jasmine Sendar. Gepubliceerd op 10 november 2002