Van God Los - Premiereverslag
Door Simon Steenhuis
Het is woensdagavond 16 april 18:30 als ik mij meld, met lieftallige collega Mari, bij de persbalie van Citytheater te Amsterdam. Na het uitspreken van de magische zin 'wij zijn van Scholieren.com' wordt ons allebei een perskaart aangereikt, plus een planning voor vanavond. Eerst een dik half uur rode loper, dan de film, een huldiging en vervolgens: feest!
Om half acht zoeken we een mooi plekje op in het speciaal voor ons ingerichte persvak en de spanning stijgt... want de bekende Nederlanders komen eraan!! Maar even serieus. In eerste instantie stonden Mari en ik er wat flauwtjes tegenover, maar toen de Bridgets, Katja's en Jims voorbij begonnen te lopen en alle fotografen begonnen te schreeuwen om aandacht, kregen wij de smaak ook te pakken.
Gewapend met een digitale camera en een dat-recorder, verzinnen we een fantastische tactiek om zoveel mogelijk BN'ers te fotograferen. Mari staat op de uitkijk en ik sta in de aanslag met mijn camera. 'Trijntje Oosterhuis komt eraan! Snel, snel, snel!,' roept Mari mij toe. Als de fotografen voor mij elkaar overschreeuwen ('ff deze!' roepen ze allemaal, in de hoop dat bijvoorbeeld Aukje van Ginneken een blik in hun lens werpt), weet ik dat het moment gekomen is om over deze professionals heen te leunen en zo snel mogelijk een plaatje te schieten.
Die tactiek werkt perfect (zie resultaat beneden) tot de batterij van mijn geleende digitale camera ermee ophoudt. Gelukkig heb ik dan nog net de entree van de hoofdact mee kunnen pikken: hoofdrolspelers Tygo, Angela en Egbert-Jan zijn inmiddels binnen.
Hierna besluiten we met de dat-recorder nog wat mensen aan te schieten. Liesbeth Kamerling, wat wil jij meegeven aan de hedendaagse scholier? 'Maak je school af. Serieus, ik heb het nooit gedaan en merk dat ik gewoon algemene ontwikkeling mis.' Duidelijke taal. In de trent van de film, wie zou zij wel willen omleggen? 'Dat zeg ik niet', luidt haar diplomatieke antwoord.
Lieke van Lexmonds diplomatieke vaardigheden zijn duidelijk wat minder ontwikkeld. 'Wie ik om zou willen leggen? Saddam Hoessein zou ik niet missen. En Bush ook niet trouwens!'
Voor de film start, houdt Bridget nog een openingspraatje. De film wordt opgedragen aan Bart de Graaff die 16 april 38 was geworden, als hij vorig jaar niet was gestorven...
Van God Los bleek een verdraaid pittige film, maar al te veel zal ik er niet over zeggen. In de recensie van Mari is het allemaal te lezen.
De huldiging was niet heel erg spectaculair. Men hield het kort, want iedereen wilde aan de drank. Binnen een minuut of tien stond iedereen zich in de feestzaal zich vol te gooien met allerlei (gratis!) drankjes. Mari en ik pikken ook een glaasje witte wijn mee, maar besluiten dan te gaan.
Het is mooi geweest, we moeten de volgende dag weer vroeg op.
