Underworld
Door Simon Steenhuis
Naar Underworld wordt door velen met spanning uitgekeken, schijnt. Nu is het best een prima horror, maar echt bijzonder is het allemaal niet. De film, met Pearl Harbor-babe Kate Beckinsale in de hoofdrol, is een soort mix van The Matrix en Blade: vampieren en weerwolven die elkaar met futuristische wapens afmaken.
Het mythische van The Matrix en de ranzige special-effects van Blade: het zit er allebei in, maar écht flitsend wordt het zelden.
Kate Beckinsale speelt de dodelijk sexy vampier Selene, die samen met haar internationale vampierenclan in een strijd verwikkeld zit met de weerwolven ('lycans') om de macht in de onderwereld. Ze wordt tegengewerkt door haar meerdere, Kraven (Shane Brolly), juist op een beslissend moment in de strijd: de weerwolven dreigen de oorlog te winnen. Als ze vervolgens ook nog eens verliefd wordt op een weerwolf (Scott Speedman), wordt haar leven zo heftig en ingewikkeld dat er niets anders over blijft dan het te verfilmen.
Dat heeft regisseur Len Wiseman dus ook gedaan, en wel zo aardig, dat hij inmiddels verloofd is met Kate Beckinsale. Beckinsale die daarvoor een man en kind achterliet. En als ik dan toch op het RTL Boulevard-niveau kom: de borsten van Beckinsale op de poster van Underworld zijn achteraf digitaal vergroot. Dus!
Maar dat terzijde. Op de momenten na dat ik als zogenaamd kritische recensent zat te zeuren over het hoge wannabe-gehalte van Underworld, heb ik gewoon een leuke avond gehad. Het is misschien niet van een grensverleggend niveau, niet ontzettend origineel en bovendien zet Shane Brolly een waardeloze Kraven neer.. maar het valt niet te ontkennen dat ook ik bij sommige actiescenes met een kloppend hart op het puntje van mijn stoel zat. Bill Nighy mag ten slotte niet ongenoemd blijven, die na zijn uiterst komische rol in Love Actually verrast als de gevaarlijke oppervampier Viktor.
Al met al kan je wel gaan zeuren over belabberd camerawerk, maar feit blijft dat de film haar doel heeft bereikt. Gepubliceerd op 15 januari 2004