Turks

Opschudding in de Kamer. Een eigenwijze schooldirecteur is ingeslopen, en kruipt langs de benen van nietsvermoedende Tweede-Kamerleden. Hij houdt halt bij de met geometrische patronen overdekte sokken van de heer Balkenende. Een buikje golft over de broeksriem van de Eerste Minister. Met onvermoede kracht boort de insluiper een scherp geslepen ganzenveer in de zachte ronding. Kakelend maakt JP een hemelshoge sprong en gilt “Integratie!”, alvorens neer te zijgen op zijn bureaublad. Het bloed siepelt door zijn overhemd. Zucht. En waarom precies zouden we geen Turks invoeren op de middelbare school? Stel je eens voor: Blonde lokken vermengen zich met bruine krullen wanneer de hoofden zich over kriebelige letters buigen. Jonge Nederlanders verbreden hun smalle wereldje van Frans, Duits en Engels. Leerlingen verslikken zich gebroederlijk in typische Turkse tongenbrekers... Broederschap! Begrip! Dit belemmert de integratie toch niet? Nederlanders die er wél zo over denken zijn zelf niet geïntegreerd in de multiculturele samenleving! We kunnen niet verwachten dat buitenlanders zich alleen aan ons aanpassen. Willen we op een fatsoenlijke manier met deze mensen samenleven, dan zullen we ons ook in hen moeten verdiepen. Bijvoorbeeld: Je komt de bus binnen en neemt plaats voor twee Turkse knullen. Zodra je je zitvlak laat vallen, fluistert de ene jongen iets tegen de andere. Gegniffel klinkt. Ging het over jou? Zou je Turks kennen, dan zou je weten dat de ene jongen zijn boodschappenlijstje is vergeten. De andere knul heeft alvast pret, omdat de moeder van de ander nogal explosief van aard is. Ouderwets, menselijk leedvermaak dus. Iets denken in de trant van: ‘Het zijn vast respectloze Turkse jongeren, slachtoffers van een slechte opvoeding, egocentrisch en vrouwonvriendelijk’, kan niet meer. Vooroordelen worden dus effectief uitgeroeid. Want als je weet waar anderen zoal over praten, worden ze opeens een stuk menselijker. Concluderend: Turks op school ontsluiert allochtonen! Gepubliceerd op 16 november 2003

---