Tillsammans (Together)
Door Eveleen
Lukas Moodysson mocht met zijn ‘Fucking Åmål’ toetreden tot de Kring Der Wijze Cult-Cineasten, en terecht. Zijn 'Together' (Engelse vertaling van 'Tillsammans') is een gezellige seventies-film, die zeker aanbeveling verdient. Er wordt gediscussieerd over het communisme en de macht van de banken, de kinderen praten over Pinochet, iedereen doet het met iedereen en daarna wordt er gevoetbald. Het lieflijke zelfbeschilderde Tillsammans-busje en het eeuwig in de keel blijven plakkende SOS van ABBA blijven nog enkele dagen in ons hoofd rondspoken.
Met gitaargekriebel op de achtergrond, bruine wollen baardjes en het corduroy van je donkerblauwe olifantenpijpen aan de knie onherroepelijk afgesleten schrijven we jaren '70. En, trekt uw jutekleurige houtje-touwtje jas maar aan, in Zweden. Elisabeth gaat weg bij haar alcoholverslaafde man, samen met haar twee kinderen Eva en Stefan, nadat hij haar geslagen heeft. Ze trekt in bij Göran, die min of meer leider is van een hippiegezelschap dat zich fatsoenlijkerwijs "woongroep Tillsammans" noemt. Ondertussen is haar man druk bezig vorm te geven aan "de drinkende en vooral niet opruimende vrijgezel."
Oftwel: de personages. Het is prachtig om te zien hoe sommige bewoners van Tillsammans te grazen worden genomen door hun eigen ideeën. Bijvoorbeeld Anna, die aan iedereen die het maar horen wil, vertelt dat ze lesbisch is en zich dan rot schrikt als ze ziet dat naast haar man een andere man in bed ligt.
De leden van Tillsammans zijn allemaal mensen die buitenstaanders onmiddellijk in het hok "hippies" zouden gooien, maar in feite hebben ze allemaal andere ideeën en zijn ze het lang niet altijd met elkaar eens. Desalniettemin zijn het toch stereotiepen: de feministische lesbiënne, de homoseksuele blondharige (met pony), de strenge communist die verwacht dat iedereen in zijn huis mateloos geïnteresseerd is in politiek, de levensgenieter, de pacifist die het iedereen naar de zin wil maken en de overnieuwsgierige buren. Toch respecteert de regisseur de personages en kijkt hij met liefde en begrip tegen ze aan.
De acteurs, vooral Lisa Lindgren (II) (Elisabeth) en Gustav Hammarsten (Göran) weten deze persoontjes vaak erg natuurgetrouw te brengen, maar hier en daar ontbreekt het ze aan nauwkeurigheid, zoals Jessica Liedberg (Anna), die daardoor niet helemaal overtuigen.
Een realistische film, zó uit de jaren '70 gegrepen en herkenbare, aandoenlijke personages.
Jaja, hij kan het wel, die Moodysson. Toch miste ik af en toe de mij beloofde "scherpe dialogen over politieke onderwerpen" en hoe erg ik ook m'n best deed, het ontzettend grappige aan "de situatie bekeken vanuit de kinderen" kon ik jammerlijk niet ontdekken.
Maar ondanks dit blijft Together een echte must voor iedereen die eens geen moord, special effects of een hopeloze Hugh Grant in zijn deze-rol-past-zo-te-zien-in -alle-romantische-komedie's-vorm. Gepubliceerd op 19 september 2001