CD-recensie The Thermals - More Parts Per Million
Door Chanson
Supergroep
Het kostte zestig dollar om dit album te maken. Zestig dollar! Dat is echt belachelijk veel, als je hoort hoe lo-fi dit klinkt. Kwaliteit die je met een My First Sony nog haalt.
The Thermals komen uit Portland, en zijn een soort semi all-stars, met leden die bekend zijn van bands waar je nog nooit van gehoord hebt. Neem Hutch Harris en Kathy Foster, bekend van het duo Hutch and Kathy, Jordan Hudson van Operacycle en Ben Barnett, zanger van Kind Of Like Spitting. Dat zijn The Thermals, en ze spelen dertien nummers in minder dan een half uur tijd.
Rock 'n Roll
The Thermals maken muziek voor de lol, zonder pretentie of boodschap. Dat is ook duidelijk te horen, maar wat maakt het uit. Het gaat hier om luistergenot, en over opener It’s Trivia in dat opzicht niks te klagen. Een akkoord of drie, knallende drums, een simpele tekst, dat luistert gemakkelijk weg.
De melodieën van The Thermals pakken je bij de lurven en laten je niet meer los, net als bij al die andere nieuwe rock 'n roll. Want The Thermals passen erg goed in het rijtje van The White Stripes, The Vines, The Libertines en nog een hoop bands die met the beginnen.
Ze spelen met dubbel zoveel energie als The Strokes, klinken als Guided By Voices in een dronken bui en zien er schattiger uit dan de zangeressen van Ladytron. Klinkt goed? Ja, maar na een minuut of twintig gaat het wel vervelen.
Conclusie
More Parts Per Million is best een aardige plaat. Verwacht niks vernieuwends, verwacht een stel enthousiaste Amerikanen met gitaren. Voor fans van de nieuwe rock revolutie.
Dit is trouwens wel de tijd om door te breken met je eigen punkband. Dus verzamel een dollar of zestig en neem een plaat op, de kwaliteit doet er niet toe. Gepubliceerd op 24 juni 2003
Het kostte zestig dollar om dit album te maken. Zestig dollar! Dat is echt belachelijk veel, als je hoort hoe lo-fi dit klinkt. Kwaliteit die je met een My First Sony nog haalt.
The Thermals komen uit Portland, en zijn een soort semi all-stars, met leden die bekend zijn van bands waar je nog nooit van gehoord hebt. Neem Hutch Harris en Kathy Foster, bekend van het duo Hutch and Kathy, Jordan Hudson van Operacycle en Ben Barnett, zanger van Kind Of Like Spitting. Dat zijn The Thermals, en ze spelen dertien nummers in minder dan een half uur tijd.
Rock 'n Roll
The Thermals maken muziek voor de lol, zonder pretentie of boodschap. Dat is ook duidelijk te horen, maar wat maakt het uit. Het gaat hier om luistergenot, en over opener It’s Trivia in dat opzicht niks te klagen. Een akkoord of drie, knallende drums, een simpele tekst, dat luistert gemakkelijk weg.
De melodieën van The Thermals pakken je bij de lurven en laten je niet meer los, net als bij al die andere nieuwe rock 'n roll. Want The Thermals passen erg goed in het rijtje van The White Stripes, The Vines, The Libertines en nog een hoop bands die met the beginnen.
Ze spelen met dubbel zoveel energie als The Strokes, klinken als Guided By Voices in een dronken bui en zien er schattiger uit dan de zangeressen van Ladytron. Klinkt goed? Ja, maar na een minuut of twintig gaat het wel vervelen.
Conclusie
More Parts Per Million is best een aardige plaat. Verwacht niks vernieuwends, verwacht een stel enthousiaste Amerikanen met gitaren. Voor fans van de nieuwe rock revolutie.
Dit is trouwens wel de tijd om door te breken met je eigen punkband. Dus verzamel een dollar of zestig en neem een plaat op, de kwaliteit doet er niet toe. Gepubliceerd op 24 juni 2003