The Recruit
Door Diesel
Regisseur Roger Donaldson werd ooit genomineerd voor een Razzie Award, in de categorie "Worst Director". Daarbij komt ook nog dat hij tot nu toe nog geen serieuze award heeft gewonnen, in welke categorie dan ook. Zijn thrillers zijn vaak net niet goed genoeg en voorspelbaar, No Way Out is daar een perfect voorbeeld van. Maar zijn vorige miljoenen productie Thirteen Days was beter dan ik had verwacht, in Amerika werd het zelfs een kaskraker. Ondanks Roger's matige regie-carriere was ik erg benieuwd naar The Recruit, vooral omdat Al Pacino een rol had in de film.
Al Pacino is in The Recruit een topman van de CIA. Hij leidt groentjes op tot keiharde, angsteloze CIA-agenten. Zoals altijd speelt hij zijn rol weer ongezien geloofwaardig en zijn woede-uitbarstingen zijn wederom volop aanwezig. Een onvervangbare acteur, die gek genoeg maar één oscar heeft gewonnen in zijn hele carriere, namelijk voor zijn veelbesproken rol als blinde luitenant in Scent of a Woman. Nou ja, zo belangrijk zijn Oscars toch niet. Pacino geeft de film wat pit en elk woord dat uit zijn mond komt, maakt de film beter.
James Clayton (Colin Farrell) heeft niet de instelling van een echte CIA-agent maar hij is wel één van de slimste afgestudeerden in het land en weet als geen ander wat hij moet doen in moeilijke situaties. Hij is precies de man die Walter Burke (Al Pacino) bij de CIA wil hebben. James ziet de CIA als een groot avontuur, hij is zijn rustige leventje meer dan zat en is op zoek naar actie. Maar voordat hij spion wordt moet hij eerst de geheime CIA test doorstaan. Daar worden van jonge rekruten doorgewinterde geheim agenten gemaakt. Burke leert hem de kneepjes van het vak en James overtreft zichzelf. Maar dan gaat James de fout in en komt zijn toekomstige rol bij de CIA in gevaar. Desondanks, geeft Burke hem een speciale opdracht om een spion te elimineren. James komt er al snel achter dat, zoals Burke al zei, niemand te vertrouwen is en 'niets is wat het lijkt.'
The Recruit is zeker geen slechte film maar echt vernieuwend is het ook niet. Het is slechts een nieuwe voorbeeld van een spy thriller met hetzelfde kat-en-muis spel en hetzelfde soort personages. Dit betekent niet dat ik me niet vermaakt heb want er zit toch enige spanning in de film en het einde is bijna onvoorspelbaar. Geen "edge-of-your-seat-thriller," maar zeker vermakelijk.
De Pacino-fans moeten de film zeker gaan zien, vooral de eindscene, waar hij in de 'spotlights' komt te staan mag je niet missen! Uiteindelijk heeft Roger een onderhoudende thriller, met een verrassend einde, weten te maken. Geen topper maar zeker een bioscoopkaartje waard. Gepubliceerd op 5 april 2003