The Magdalene Sisters
Door Eveleen
Is het inderdaad wat typisch dat net The Magdalene Sisters uit moet komen, want hell, het thema 'vrijheid' komt ons ook overal opzoeken.
Maar genoeg daarover. Hoewel ik deze prent niet zo kon waarderen als het zich vorige week geheel gratis op tv vertonende Black Cat, White Cat, toch even een uitgebreider verslagje.
Grauw Ierland in de zestiger jaren: Margaret, Bernadette en Rose, geheel onschuldige meisjes dames en heren, worden levenslang in een Magdalenahuis gestopt wegens zwanger, verkracht of te mooi. Daar moeten ze zware arbeid verrichten onder de leiding van sadistische nonnen en perverse paters. "Sisters of Mercy", yeah right!
Het verzopen katjes-gehalte is vrij hoog; de jonge moeder die ruw weggerukt wordt van haar pasgeboren kind, de tragiek van een licht zwakzinnig meisje dat alsmaar verder aftakelt en de dappere ontsnappingspogingen met pijnlijke gevolgen zorgen voor een nogal libelle-achtig niveau. Wat die achtergebleven credibility betreft is Bernadette, min of meer de bitch, nog het beste personage. Cynisch, snoeihard, maar for real.
Peter Mullan, die het zaakje geregisseerd heeft, wilde een realistisch drama neerzetten. Ondertussen haalt hij realisme en drama hopeloos door elkaar en wordt het een bij tijd en wijle wel een erg schrijnend en tragisch verhaal, totdat…
Tsja, en wie eenmaal de eerste scène heeft gezien, weet precies hoe het zal eindigen na die 'totdat', want: dit is natuurlijk zo'n Kracht en Moed en Waar een Wil is, is een Weg-film.
Okee, het is goed dat de toestanden rond Magdalenahuizen eens onder de aandacht gebracht worden. Waar, het is ronduit schandalig dat het nog tot 1996 geduurd heeft voor het laatste huis gesloten werd. Maar voor de goede zaak kan je beter en masse naar de hoofdstad gaan om wat te protesteren dan een middelmatig filmpje te kijken. Gepubliceerd op 5 april 2003