The Italian Job
Door Simon Steenhuis
Ocean's Eleven gezien? De onmogelijke inbraak, het team van meesterdieven, de jazzy soundtrack, de humor, de actie, de topacteurs: The Italian Job is gemaakt met vrijwel precies dezelfde ingredienten. Of anders gezegd: ik dacht dat Ocean's Twelve (het vervolg op Eleven) pas in 2004 uit zou komen!
In Venetie stelen een team topcriminelen een kluis goud, met succes, maar dan. Teamlid Steve (Edward Norton) verraadt zijn collega's, schiet de oude baas (Donald Sutherland) dood en gaat er met de buit vandoor.
In een niet geheel geslaagde poging een portie drama aan de actieflick toe te voegen, zien we Charlie Croker (Mark Wahlberg) zijn 'he was like a father to me'-baas vasthouden. Hij zal niet rusten voor hij wraak op Steve heeft genomen.
Een jaar later komen ze hem weer op het spoor en pas hier nemen de overeenkomsten met Ocean's Eleven grove vormen aan. Het team bestaande uit leider Charlie, explosievenspecialist Left-Ear, racecoureur Handsome Rob en computernerd Lyle ("I am the Napster!") wordt stuk voor stuk geintroduceerd met komische filmpjes en aangevuld met de dochter van de vermoorde oude baas: Stella (Charlize Theron), het lekkere wijf van de film. Dan: achter Steve aan, het welbekende kat-en-muis spel kan beginnen.
Goed, erg vernieuwend mag het allemaal misschien niet wezen, met veel plezier is de film wel gemaakt. En het is ook een plezier The Italian Job, overigens een remake van de gelijknamige film uit 1969, te zien: de grappen zijn leuk, de achtervolgingsscenes zijn vet. Zo goed als Eleven is 'ie echter niet, al was het maar omdat het drama (de poging tot diepgang) niet goed van de grond komt. Daarvoor wordt er te snel overgeschakeld op het eigenlijke doel van de film: plezier. Bovendien is het acteerwerk op die momenten niet knap genoeg en het einde wat te zoetsappig. Gepubliceerd op 28 augustus 2003