The Deep End
Door Simon
Op de cover van het persmapje wat ik aangereikt kreeg, stond in grote gele letters “A stunningly tight and evocative thriller”. Daarnaast had deze film ‘Best Cinematography Award’ op het Sundance Film Festival ontvangen, werd de hoofdrol gespeeld door de Schotse Telda Swinton (tenminste geen mislukte Amerikaanse) en was het verhaal gebaseerd op het boek ‘The Blank Wall’, geschreven in de jaren '40. Al met al had ik voor het zien van deze zogenaamde “superspannende en suggestieve thriller” redelijk hoge verwachtingen van ‘The Deep End’. Niet geheel terecht.
De hierboven al genoemde Schotse Tilda Swinton speelt de vrouw om wie het allemaal draait, Margaret Hall.
Tilda is vooral bekend van haar rol in ‘Orlando’. Verder speelde ze onder andere in ‘The Beach’, ‘Female Perversions’ en ‘Conceiving Ada’. Al met al een bijzondere combinatie films, waaraan binnenkort onder andere ‘Vanilla Sky’ en ‘Adaptation’ toegevoegd zullen worden. Haar spel in ‘The Deep End’ is erg sterk.
Naast Tilda Swinton speelt de Kroaat Goran Visnjic de mysterieuze misdadiger Alek Spera. Hij dankt zijn bekendheid met name aan zijn rol in de tv-serie ER. Daarnaast speelde hij in films zoals ‘Welcome to Sarajevo’, ‘Practical Magic’ en ‘The Peacemaker’.
De jonge Jonathan Tucker speelt Beau Hall, de zoon van Margaret Hall. Jonathan is slechts 18 en heeft in weinig films gespeeld. Je zou hem kunnen kennen van zijn rol als de jonge versie van Billy Crudup in ‘Sleepers’.
Hiernaast spelen Raymond Barry als de baas van Alek, Josh Lucas, als de vriend van Beau en Jack Hall, als de schoonvader van Margaret redelijk belangrijke rollen.
De regisseurs zijn Scott McGehee en David Siegel, die op de middelbare school al begonnen met het maken van korte filmpjes. De twee hebben samen films als 'Suture' en 'The Business of Strangers' geregisseerd en geschreven.
De synopsis luidt: “Margaret Hall is een eenzame huisvrouw in Lake Tahoe, wiens man maanden achter elkaar op zee zit.
Margaret heeft het beste voor met haar gezin en doet er alles aan om problemen efficiënt op te lossen. Zo ook op de dag dat het lijk van de vriend van haar zoon aanspoelt aan de rand van het meer. Margaret verbergt als liefhebbende moeder het lijk, om haar zoon te behoeden voor enige verdenking. Maar opeens verschijnt Alek Spera die van het lijk én het geheime (liefdes)leven van haar zoon afweet.
Hoe ver gaat een goede vrouw, die tot het uiterste gedreven wordt door angst en wanhoop, om haar dierbaren te redden? Zou ze een misdaad begaan? Zou ze alles riskeren, zelfs haar eigen leven? Zou ze opofferen waar ze in gelooft, zelfs haar eigen moraal… zou jij dat doen?”
Een ietwat ongeloofwaardig verhaal, dat door de onvolledige uitwerking ook wat ongeloofwaardig blijft. Dat verstoort de voor een goede thriller onmisbare spanning en weerhoudt je er van geheel ‘in’ de film te gaan zitten.
Bijvoorbeeld: als Margaret na de lugubere vondst haar zoon wil polsen, laat ze zich wel heel makkelijk door haar zoon afwimpelen. ‘Sorry,’ zegt Beau, ‘ik heb even geen tijd.’
Gevolg is dat Beau de kamer uit loopt en Margaret zonder antwoord achter blijft.
Stel je voor: zojuist heb je het lijk van de vriend van je zoon opgeruimd en je wilt van hem weten wat er de avond tevoren gebeurd is. Je vraagt het hem, hij zegt geen tijd te hebben en loopt weg. Daar steek je geen stokje voor? Margaret in ieder geval niet.
Wat wel goed gebeurt is het rustig opbouwen van de spanning, maar de uiteindelijke slotscène is vervolgens helemaal niet zo ‘thriller’. Niet zo’n shock, niet bepaald zoiets waardoor je mond bij het verlaten van de bioscoop vol tanden staat. Afin, dat moet je zelf maar zien.
Wat de film wél heeft, zijn mooie beelden. Het verhaal speelt zich af aan het idyllische Lake Tahoe, wat op zich al prachtig is.
Daarnaast is het camerawerk erg sterk. Leuke dingetjes, zoals het filmen door een druppel die uit de kraan dreigt te vallen, geven de film net iets meer elan. Het houdt je aandacht iets langer vast.
Iets langer dus, maar niet lang genoeg. Wel leuk, maar niet echt sterk. Wel spannend, maar niet spannend genoeg voor een goede thriller. Te goed voor twee sterren, geen drie sterren waard. Wel vermakelijk, niet goed.
‘The Deep End’ is een net wel/net niet film. Hij is net wel de moeite waard om te gaan zien, maar net niet sterk genoeg om er een avondje napraten mee te vullen. Gepubliceerd op 10 september 2001