Tegeltjeswijsheid
Mijn moeder doet aan tegeltjeswijsheid. Op haar memoboard hangen kleine notitiebriefjes, tussen de uitgeknipte artikelen, kaarten, illustraties en foto’s. Het memoboard is haar politieke en sprituele koffietafel. Dingen die haar bezighouden, spreidt ze daar tentoon. Op de notitiebriefjes staan citaten van haar goeroes, of andere waarheden. Soms hangt ze zelf iets op.
Soms ook ( het leven van een scholier is druk), heel soms ben ik doelloos. Dan is dat memoboard zo’n plek waar ik blijf plakken. Gedachteloos lees ik steeds weer dezelfde krantenkoppen en spreuken, ook al kan ik ze dromen. Even lezen. Gewoon lezen, niet leren.
Op een dag was er een nieuw briefje verschenen, zwierig ondertekend. Precies zo ondertekende mijn moeder de briefjes die ze schreef als ze bijvoorbeeld boodschappen ging doen. Exact dezelfde, huppelende handtekening. Maar de boodschap was in schril contrast. Op het blaadje stond:
‘Er zijn dingen ... die niet meer goed komen’
We hadden erover gepraat, de vorige avond. Dat had ze gezegd. En we huilden allebei.
Nu hing het daar. Het briefje hing daar, wit tussen gele kranten. Recht en wit, de letters krom. Het dramatische effect dat de puntjes bij me opriepen, irriteerde me mateloos. Het hing daar het en daagde me uit.
Ik nam het weg.
Het was geen wijsheid, zelfs geen waarheid. Het was waanzin. Waanzinnige berusting. Weg moest het, want het klopt niet.
Eerst wilde ik het vodje verbranden. Maar dat kon ik niet. Dat zou een onzinnig gekloot en gestink zijn. Toen wilde ik het verscheuren. Ik kon het niet. Ik kon het wel, maar deed het niet. Mijn moeder huilde toen ze die woorden uitsprak. Ik kon dat niet achteloos naast me neergooien.
Uitwissen kon niet meer. Ik wilde het negeren. Het briefje verdween in mijn broekzak. Het voelde niet goed. Zulk onheil wilde ik niet op mijn lijf dragen. Nee.
In mijn la? Wat als ze het vond?
Na lang twijfelen, mijn voeten met loden ankertjes aan het laminaat, nam ik een besluit. Ik schoof het briefje in mijn postvak.
Binnengekomen bericht:
Er zijn dingen, die niet meer goed komen.
Gepubliceerd op 23 februari 2004