Tears of the Sun
Door Mari
Denk er maar eens over na. Zelfs in de film waar Bruce Willis de slechterik speelt, is hij eigenlijk stiekem de good guy. In Tears of the Sun kan hij zich uitleven als de "all American hero". Zijn tegenspeelster is rising star Monica Belluci, die op dit moment ook te zien is als Persephone in The Matrix Revolutions.
Luitenant A.K. Waters (Bruce Willis) leidt een speciale eenheid van het Amerikaanse leger, die als taak heeft om Amerikaanse burgers te evacueren uit het door rebellen geteisterde Nigeria. Zijn mannen en hij worden erop uitgestuurd om Lena Kendrick (Monica Belluci), een priester en twee nonnen te redden uit een bedreigde missiepost. Alles lijkt duidelijk, maar wanneer zij de dokter gevonden hebben, blijkt dat deze dame niet weg wil, mits zij de patienten die zij onder haar hoede heeft genomen mee mag nemen. Het lijkt alsof Waters overstag gaat, en de groep gaat op pad naar het punt waar zij zullen worden opgepikt door legerhelikopters. Daar aangekomen wordt enkel dr. Kendricks naar de helikopters geëscorteerd en blijkt dat Waters nooit van plan is geweest de inheemse groep in veiligheid te brengen. De geëvacueerde dokter wordt hysterisch, maar de missie lijkt geslaagd. Wanneer ze echter over de missiepost vliegen, blijkt dat de rebellen de nederzetting totaal hebben uitgemoord. Waters beveelt de helicopter te laten omkeren.
Hier begint de film natuurlijk pas echt. Slechts een kleine groep mensen kan met de helikopter mee. De rest gaat samen met de soldaten op pad naar de grens van buurland Kameroen, waar ze veilig zullen zijn voor de alles verwoestende rebellen.
Beelden van de prachtige Afrikaanse natuur en gruwelijke moordpartijen worden afgewisseld met close-ups van de dappere soldaten en de treurige, uitgeputte vluchtelingen. Klinkt het je allemaal wat cliché in de oren? Inderdaad, dat is het ook. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat de VS met films als Tears of the Sun haar buitenlandse politiek tracht te rechtvaardigen. Desondanks ben ook ik niet ongevoelig voor Hollywood's trucs, en dus zat ik regelmatig op het puntje van mijn stoel en leefde ik mee bij elk dilemma waar luitenant Waters mee te maken kreeg. Je moet ook wel erg onverschillig zijn, wanneer stapels lijken en dode baby's je geen naar gevoel in je maag bezorgen.
Ik denk dat deze film bij het grote publiek goed in de smaak zal vallen. Hij zit goed in elkaar, mixt drama met thriller-elementen en betrekt de kijker bij de barre omstandigheden. Het ligt aan jezelf in hoeverre je je mening wil laten beïnvloeden door het propagandistische ondertoontje. Gepubliceerd op 13 november 2003