Tape
Door Simon Steenhuis
Naarmate Tape voortduurde dacht ik meer en meer aan een film die sinds kort ook in de bioscoop draait: Interview.
Waarom? In plaats van in de woonkamer van Katja, speelt deze hele film zich af in één hotelkamer. Ook Tape moet het hebben van de vurige dialogen, het spel van de acteurs en de opbouwende spanning. Waar leidt dit alles heen, is de vraag die menig kijker zich gesteld zal hebben.
Al doet de sterrencast, met de twee grote namen Uma Thurman en Ethan Hawke en de iets mindere god Robert Sean Leonard, anders vermoeden, Tape is hoe dan ook geen film voor het grote publiek. Te weinig geweld, seks, platte humor en vooral: veel te weinig actie. Schrikt dit je niet af? Lees dan nog even door.
In deze film van regisseur Richard Linklater draait het om drie oude schoolvrienden: Vince, Jon en Amy. Vince (Hawke) is wat je noemt, quite a character. Veel bier drinken, push-ups, tatoeages, heel onrustig, viezig baardje, drugs natuurlijk ook. Dan: enter Jon (Leonard). Duidelijk een stuk verzorgder, een man die het -zeker in vergelijking met Vince- gemaakt heeft. Hij is filmmaker en morgen gaat zijn eerste film in premiere. Feest! En de avond tevoren ouderwets uit eten met een vriend. Of wordt het toch niet zo gezellig?
Nee. Als Jon hoort dat het na drie jaar uit is tussen Vince en zijn vriendin, ziet Jon het als taak zijn oude vriend Vince ter verantwoording te roepen. Of het niet eens tijd werd dat hij een verantwoordelijk leven ging leiden. Dan begint het balletje te rollen en voor je het weet hebben ze het alwéér over Amy (Thurman). Amy was het eerste vriendinnetje van Vince, maar ging tien jaar geleden voor het eerst naar bed met Jon.
En wat een toeval, Vince heeft vanavond ook met deze meid afgesproken.
Dat zijn de basisingredienten van Tape. Ethan Hawke zet zijn personage dermate goed neer dat hij het bloed onder je nagels vandaan haalt, sjonge, wat heb ik lopen zuchten tijdens die film. Robert Sean Leonard is geloofwaardig en Uma Thurman brengt tegen het einde de nodige verfrissing.
De film beeldt perfect uit hoe oude vrienden uit elkaar kunnen groeien, hoe vervelende herinneringen een vriendschap kunnen verzieken en hoe kinderachtig onhandig sommige mensen omgaan met de fouten van anderen.
In zo'n film moet je ook maar net zin hebben. Gepubliceerd op 9 juni 2003