Spieken tijdens de toetsweek
Om twee uur 's nachts zit ik nog steeds met mijn wiskundeboeken voor me. Boeken waren al door mijn kamer gevlogen, veel belletjes met klasgenootjes. Hoe moet dat nou, die formule? En hoe maak je die grafiek op je rekenmachine?
Om half drie klap ik mijn boeken dicht. Een glimlach op mijn gezicht. Nee, ik begrijp het nog steeds niet, maar ik herinner me opeens mijn plan B. Als je het niet alleen kan, dan maar met een beetje hulp morgen.
Spieken
Dit is mijn plan B: Die ene jongen, waar ik tijdens mijn toetsen altijd naast zit, was hij niet een kei in dit onderwerp? Probleem opgelost. Ik zou gaan spieken alsof m'n leven ervan afhing (wat eigenlijk ook zo is, aangezien ik toch echt een diploma nodig heb om iets van m'n leven te maken).
Een klein probleem
De volgende dag bij de toets loopt alles precies zoals gepland, ik zit op een goede plek met Wiskundewonder vlak naast me. Één probleem: de strengste leraar van de school loopt het lokaal binnen... hij is mijn surveillant!
Daar gaat mijn proefwerk. Mijn diploma. Mijn toekomstplannen. Natuurlijk blijft hij een heel uur achter mij staan. Een heel uur schrijf ik niks op. Ik had al twee waarschuwingen gekregen en bij de derde zou ik een 1 krijgen. Wat niet veel uitmaakt, aangezien ik toch al op een 1 rekende met mijn blanco proefwerkblaadje.
Andere surveillant
Na heel veel schietgebedjes om een andere surveillant krijg ik mijn zin. Er loopt een andere surveillant de klas binnen, en ook nog eens de minst oplettende van allemaal. God is met mij! Wiskundewonder lacht naar me en schuift zijn twee blaadjes naar mijn kant toe. In no-time lijkt mijn blanco blaadje op dat van Wiskundewonder.
Spanning
Nagelbijtend zit ik een week later in de klas terwijl de cijfers worden opgenoemd. Gejuich als er een voldoende valt, direct gevolgd door scheldwoorden van degene met een onvoldoende. Het moment van de waarheid... zou de leraar doorhebben dat ik heb gespiekt?
Talent
"Charlot, je hebt een 6,6. Goed gedaan," klinkt het sarcastisch door het lokaal. Fronzend geeft mijn leraar mijn toets aan me. Hij heeft me door, maar kan het niet bewijzen. Ik glunder. Ik mag dan wel geen wiskundetalent zijn, spiektalent heb ik teminste wél. En een HAVO-diploma. Teminste, bijna...!
