Shouf Shouf Habibi!
Door Simon Steenhuis
Het is eigenlijk raar dat we er zolang op hebben moeten wachten: een komische film over de zoveel besproken integratie van allochtonen. Shouf Shouf Habibi! doet het, en doet het goed. Binnen een paar dagen trok de film een dikke 50.000 bezoekers naar de bios, en dat is heul veul. Bovendien ontlokt Shouf veel reacties: de media sprongen er bovenop toen er in de eerste dagen een aantal bioscoopzalen ontruimd moesten worden vanwege de uit de hand gelopen opstootjes.
Prachtig allemaal, en reden genoeg voor een boel menschen om dan ook maar eens te gaan kijken waar die heisa om gaat. Maar krijgen de bioscoopgangers ook een goede film voorgeschoteld?
Ja! Shouf is leuk. Veel, al te vaak geciteerde, grappen zijn sterk en ook met het verhaal is weinig mis. Het draait allemaal om Ap (Mimoun Oaïssa), zijn vrienden en zijn gezin, die allemaal zo hun problemen hebben. Ap en zijn drie vrienden zijn kleine criminelen en staan op het punt om een bank te veroveren. En dat terwijl Ap net een baantje heeft weten te regelen, via zijn broer Sam (Najib Amhali, die komediant dus). Sam werkt bij de politie, en is als oudste zoon uit het Marokkaanse gezin inmiddels meer kaaskop dan Marokkaan. De jongere zus van Ap, Leila (Touriya Haoud, het fotomodel, inderdaad), studeert 'iets met mode' en valt voor kwal Daan (fantastisch neergezet door Winston Gerschtanowitz, wat een lul). De vader van Ap kan enkel zeuren over zijn vrouw, die daarop stiekem wraak neemt door haar man een gebroken been te bezorgen.
Het mooie aan Shouf is dat 'ie niet alleen bestaat uit goeie grappen, maar ook nog een serieuze kant heeft. Zoals wanneer Ap zijn zus in elkaar beukt, omdat ze met een Nederlander gaat. En Shouf weet de rare situatie waarin Marokkaanse jongeren terecht komen, leven tussen de Nederlandse vrijheden en hun conservatieve opvoeding, goed uit te beelden.
Sterk punt van de film is ook dat hij slechts anderhalf uur duurt: het tempo ligt hoog en het verhaal ontplooit zich vlotjes.
Het enige écht slechte aan de film is het acteerwerk van Bridget Maasland. Maar haar rol is zo klein, dat dat ook weinig stoort. Gepubliceerd op 5 februari 2004