Shaun of the Dead
Door Simon Steenhuis
Een romantische komedie. Met zombies. Een romzom. Het is een simpel, doch fantastisch uitgewerkt concept. Ik kwam, zag en lag dubbel.
Shaun of the Dead (vrij naar Dawn of the Dead) is een puur Britse komedie: geen vette, maar erg droge humor en geen fotomodellen in de hoofdrollen, maar goede acteurs.
Waar ze vandaan komen laat regisseur Edgar Wright in het midden, maar plotseling zijn ze er. Iedereen om Shaun heen verandert in een zombie, net als hij denkt dat het niet nog slechter kan gaan. Het was al uit met zijn vriendin. Hij stond al tussen twee ruziënde huisgenoten. Er was al bonje met zijn stiefvader. Hij werd al gek van zijn baan. Shaun was een loser, maar nu de wereld verandert in een freakshow, is het aan Shaun om te laten zien uit welk hout hij is gesneden.
Erg fijn is dat de film volgestouwd zit met stevige grappen. Van de scène waarin overal om Shaun heen de zombies op hem afkomen en hij het niet ziet, tot de filmpjes bij de aftiteling. SotD is bijna compleet: de goed getimede humor, de brute moordscènes en special effects, de goed getimede humor en vooral ook de goed getimede humor.
Minder sterk is het romantische plotje waar de film op leunt. Het is duidelijk dat de aandacht van de makers naar andere zaken is uitgegaan. Wil ik graag eindigen met de volgende twee slotopmerkingen. Ten eerste: het is geen Amerikaans product (dus geen blote borsten en af en toe een intelligente grap). Ten slotte: aandacht voor de acteurs die aandacht verdienen. Simon Pegg! Nick Frost! Bill Nighy!
Veel plezier. Gepubliceerd op 5 augustus 2004