Schrijven, daar word ik heel erg opgewonden van
Door Esther
‘Troost’, het nieuwe boek van Ronald Giphart ligt sinds kort in de winkel. Tijd voor een gesprek met deze schrijver over school, boeken en seks, uiteraard.
Ronald over school
Ronald heeft op het Baarnsch Lyceum in Baarn gezeten. “Ik zat niet op een christelijke school, maar ook niet op een openbare school. Onze school was bijzonder neutraal, een soort liberale school. Daar zijn er maar ongeveer vijf van in Nederland.
De leerlingen bestonden voor 95% uit kakkers en voor 5% uit linkse kakkers. Ik hoorde tot de linkse kakkers. Ik had het ongeluk dat mijn moeder in de Kamer zat voor de PvdA, dus ik was sowieso een rooie rakker en een socialist.”
Op school hoorde hij bij een klein clubje artistiekelingen. “We hebben op een gegeven moment ook onze eigen schoolkrant opgericht. We hadden een schoolkrant, maar die vonden we te rechts en te veel door leraren bepaald. Later zijn we wel gefuseerd met die schoolkrant.”
Ronald over Willem-Alexander
Kroonprins Willem-Alexander zat in een parallelklas op dezelfde school als Ronald. “Alexander was eigenlijk een heel aardige jongen. Hij kreeg tien gulden zakgeld per dag, of per week, waar hij veel snoep van kocht dat hij uitdeelde. Hij at er zelf ook heel veel van.
Hij wordt altijd een beetje afgeschilderd als een omhooggevallen dombo, maar dat was ‘ie helemaal niet. Ik vond hem heel erg intelligent en aardig.”
Ronald over zijn motivatie om te schrijven
“Waarom ik schrijf is dat ik ten eerste de potentie heb dat ik het heel goed kan en daarin ben ik in het verleden meerdere malen bevestigd door uitgevers en lezers. Ten tweede geeft het mij ontzettend veel bevrediging. Schrijven, daar word ik heel erg opgewonden van. Ik vind het heel erg aangenaam om te doen.
Ten derde probeer ik iets teweeg te brengen bij mensen. Ik probeer mensen te ontroeren, op te winden, boos te maken. Ik ben er niet voor om geliefd te zijn. Ik wil niet dat mensen denken ‘Goh wat is dat een leuke jongen.’ Ik wil dat mensen door mijn boeken te lezen emoties meemaken; opwinding, frustratie, enzovoorts.”
Ronald over zijn boeken
“Ik denk niet dat leerlingen alles uit mijn boeken kunnen halen. Toen ik zeventien was, haalde ik ook niet alles uit boeken als Turks Fruit. Ik snap best waarom mijn boeken goed gelezen worden, ik mag graag grappen gebruiken.
Ik schrijf over liefde en seksualiteit, dat zijn onderwerpen waar jonge mensen toch mee bezig zijn. Wat er vaak over mij gezegd wordt en wat volgens mij helemaal niet waar is, is dat het altijd over seks gaat. Mijn eerste boeken gaan over seks, maar mijn latere boeken gaan echt niet over seks. Of niet heel veel over seks of tenminste niet overwegend over seks. Nou ja, het komt er in ieder geval minder in voor…”
Ronald over zijn lezingen
“Ten eerste wil ik laten zien hoe gaaf literatuur is, hoe vet cool literatuur is, door gewoon met leerlingen en leraren te praten over ‘wat is literatuur?’. Sommige leraren willen niet dat mijn boeken op de lijst komen. Nou, prima, dan gaan we daarover discussiëren, dan gaan we het gevecht aan.
Het tweede is dat ik over de inhoud van mijn boeken wil praten. Heel vaak gaat dat over liefde en seks. ‘Waarom gaat het zo veel over seks?’ ‘Bent u gefrustreerd?’ Dat zijn mooie momenten. Wat ik dan doe is dat ik heel bewust de confrontatie met de leerlingen aanga.
‘Oké, ik ben seksueel gefrustreerd. Jullie zijn hier met z’n 150-en in een aula. Vertel maar, wie heeft wel eens gemasturbeerd?’ Dan steekt niemand zijn vinger op. Dan leg ik uit hoe volstrekt normaal masturbatie is. Niemand durft zijn vinger op te steken, ook leraren niet. Terwijl je er 100% zeker van kan zijn dat 90% van de leraren op een school wel eens masturbeert of wel eens heeft gemasturbeerd. Daarmee probeer ik dus iets bloot te leggen. Namelijk dat er rondom dat onderwerp nogal wat hypocrisie heerst.”
Gepubliceerd op 27 juni 2005
Ronald over school
Ronald heeft op het Baarnsch Lyceum in Baarn gezeten. “Ik zat niet op een christelijke school, maar ook niet op een openbare school. Onze school was bijzonder neutraal, een soort liberale school. Daar zijn er maar ongeveer vijf van in Nederland.
De leerlingen bestonden voor 95% uit kakkers en voor 5% uit linkse kakkers. Ik hoorde tot de linkse kakkers. Ik had het ongeluk dat mijn moeder in de Kamer zat voor de PvdA, dus ik was sowieso een rooie rakker en een socialist.”
Op school hoorde hij bij een klein clubje artistiekelingen. “We hebben op een gegeven moment ook onze eigen schoolkrant opgericht. We hadden een schoolkrant, maar die vonden we te rechts en te veel door leraren bepaald. Later zijn we wel gefuseerd met die schoolkrant.”
Ronald over Willem-Alexander
Kroonprins Willem-Alexander zat in een parallelklas op dezelfde school als Ronald. “Alexander was eigenlijk een heel aardige jongen. Hij kreeg tien gulden zakgeld per dag, of per week, waar hij veel snoep van kocht dat hij uitdeelde. Hij at er zelf ook heel veel van.
Hij wordt altijd een beetje afgeschilderd als een omhooggevallen dombo, maar dat was ‘ie helemaal niet. Ik vond hem heel erg intelligent en aardig.”
Ronald over zijn motivatie om te schrijven
“Waarom ik schrijf is dat ik ten eerste de potentie heb dat ik het heel goed kan en daarin ben ik in het verleden meerdere malen bevestigd door uitgevers en lezers. Ten tweede geeft het mij ontzettend veel bevrediging. Schrijven, daar word ik heel erg opgewonden van. Ik vind het heel erg aangenaam om te doen.
Ten derde probeer ik iets teweeg te brengen bij mensen. Ik probeer mensen te ontroeren, op te winden, boos te maken. Ik ben er niet voor om geliefd te zijn. Ik wil niet dat mensen denken ‘Goh wat is dat een leuke jongen.’ Ik wil dat mensen door mijn boeken te lezen emoties meemaken; opwinding, frustratie, enzovoorts.”
Ronald over zijn boeken
“Ik denk niet dat leerlingen alles uit mijn boeken kunnen halen. Toen ik zeventien was, haalde ik ook niet alles uit boeken als Turks Fruit. Ik snap best waarom mijn boeken goed gelezen worden, ik mag graag grappen gebruiken.
Ik schrijf over liefde en seksualiteit, dat zijn onderwerpen waar jonge mensen toch mee bezig zijn. Wat er vaak over mij gezegd wordt en wat volgens mij helemaal niet waar is, is dat het altijd over seks gaat. Mijn eerste boeken gaan over seks, maar mijn latere boeken gaan echt niet over seks. Of niet heel veel over seks of tenminste niet overwegend over seks. Nou ja, het komt er in ieder geval minder in voor…”
Ronald over zijn lezingen
“Ten eerste wil ik laten zien hoe gaaf literatuur is, hoe vet cool literatuur is, door gewoon met leerlingen en leraren te praten over ‘wat is literatuur?’. Sommige leraren willen niet dat mijn boeken op de lijst komen. Nou, prima, dan gaan we daarover discussiëren, dan gaan we het gevecht aan.
Het tweede is dat ik over de inhoud van mijn boeken wil praten. Heel vaak gaat dat over liefde en seks. ‘Waarom gaat het zo veel over seks?’ ‘Bent u gefrustreerd?’ Dat zijn mooie momenten. Wat ik dan doe is dat ik heel bewust de confrontatie met de leerlingen aanga.
‘Oké, ik ben seksueel gefrustreerd. Jullie zijn hier met z’n 150-en in een aula. Vertel maar, wie heeft wel eens gemasturbeerd?’ Dan steekt niemand zijn vinger op. Dan leg ik uit hoe volstrekt normaal masturbatie is. Niemand durft zijn vinger op te steken, ook leraren niet. Terwijl je er 100% zeker van kan zijn dat 90% van de leraren op een school wel eens masturbeert of wel eens heeft gemasturbeerd. Daarmee probeer ik dus iets bloot te leggen. Namelijk dat er rondom dat onderwerp nogal wat hypocrisie heerst.”
Gepubliceerd op 27 juni 2005