Runaway Jury
Door Simon Steenhuis
"Trials are too important to be decided by juries," luidt de gelikte ondertitel van de film. Runaway Jury is als de ondertitel: een goed gemaakte, weinig vernieuwende, maar gelikte film.
RJ is alweer het achtste boek van John Grisham dat verfilmd wordt, en past prima in het rijtje. The Firm, The Client, The Rainmaker: allemaal verhalen over grote complotten waar onschuldige mensen in verwikkeld raken, die vervolgens ten koste van alles moeten vechten tegen het kwade. Maar misschien wel het meest tekenend van Grishamverfilmingen: voor thrillers zijn ze zo weinig spannend!
Jury-regelaar Gene Hackman staat tegenover advocaat Dustin Hoffman in een rechtzaak tegen de wapenindustrie. De vrouw die de rechtzaak heeft aangespannen, is haar man verloren toen een onprettig gestoorde kerel op een kantoor dertig man en zichzelf overhoop knalde.
Vooraf aan de rechtzaak is het de kunst een jury samen te stellen die je de juiste uitspraak oplevert, en daarvoor huurt de wapenindustrie Hackman in. Spin in het web is echter John Cusack die in de jury zit en Hoffman en Hackman tegen elkaar uitspeelt om voor een boel centen de jury tot een bepaalde uitspraak te brengen.
Wat volgt is een boeiend kat en muis spel tussen de heren en Cusacks partner in crime Rachel Weisz, waarbij bovendien de emoties niet gemeden worden. De karakters in RJ zijn menselijk: Weisz moet even diep zuchten na een heftige onderhandeling met Hackman.
De film laat een aantal plotgaatjes open, maar zo hinderlijk als in regisseur Gary Fleders vorige Don't say a word is het niet. Zo wordt het niet helemaal duidelijk hoe Cusack in de jury terecht komt, of waarom Hoffman de rechter niets vertelt over de corrupte praktijken rond de rechtzaak. Uiteindelijk is RJ voldoende boeiend om uit te kijken en waagt het zich niet aan al te ingewikkelde ethische discussies over de houdbaarheid van een jurysysteem of de dubieuze rol van geldbeluste advocaten, waar het ongetwijfeld wel mis was gegaan.
RJ blijft in rustig vaarwater, daar waar je niet zo snel omslaat en zo brengt de film het er goed vanaf. Maar wereldschokkend is het allemaal niet. Gepubliceerd op 12 maart 2004