Roman's examenweek
Lam
Lam ben ik. Zo óntzettend lam dat ik niet eens meer kan lachen om een grap, laat staan er zelf een kan maken. De sfeer op school leent zich sowieso niet voor grappen. Ernst is troef. Examens, examens, examens! Ik heb buikpijn en ben grieperig. Ook durf ik met aan zekerheid grenzende overtuiging te zeggen dat ik SARS heb. Of misschien vogelpest. Hoe dan ook: ik heb iets! Ik ben zo onwaarschijnlijk lam dat er een reden voor moet zijn.
Zojuist ben ik met de auto naar school meegereden – méé, want tot ergernis van sommigen heb ik nog steeds geen rijbewijs. Eenmaal op school kwam ik erachter dat ik voor de les die ik wilde volgen het juiste boek was vergeten. Waarna ik besloot dan maar economie te studeren in de aula. Af en toe kwam iemand bij me zitten, maar tot een gesprek kwam het niet. Op een gegeven moment hoorde ik het schuwe stemmetje van Gert; de brugklasser die op een dag bij me kwam zitten en nooit meer weg leek te gaan. \"Hoi\", zei hij nu. Ik keek omhoog en antwoordde: \"Nu even niet, Gert. Ik moet leren\". Met gebogen hoofd liep het kleine mannetje weg. Ik vond mezelf een klootzak, maar leerde verder, probeerde dat althans. Niet bij machte te accepteren dat het ook vandaag niet zou lukken. Een groepje eindexamenleerlingen kwam bij me zitten en na verloop van tijd beweerde de stoerste van het stel dat de examens een ramp zouden worden. Ik dacht: val kapot, sukkel.
Drie kwartier later werd ik thuis afgezet. Daar zit ik nu, achter mijn computer. Een stukje te schrijven waarvan de lamheid afstraalt. Maar misschien is dat voor een keer eens goed. Maakt u kennis met pure lamheid. Maandag heb ik mijn eerste examens; economie en Nederlands. Volgende week dinsdag mijn laatste; filosofie en wiskunde. Misschien voel ik me daarna beter.
Klaag!
Daar waar ik mijn vorige column haastig tussen Nederlands en Economie schreef, zit ik momenteel rustig op mijn kamer. Over twee uur begint het examen Engels. Ter ietwat karige voorbereiding heb ik de radio op de BBC afgestemd. Zo dadelijk ga ik een aardrijkskunde-examen oefenen, om me daarna te douchen. Geschiedenis gisteren ging vrij goed. Ik reken op een zeven of hoger. Tot mijn verbazing is er over geschiedenis het meest geklaagd. Dan denk ik: idioten, klaag over economie!!! Dat heb ik dus mooi verkloot. Beide oefenexamens die ik maakte sloot ik af met een voldoende. Maar het eigenlijke examen was zo verschrikkelijk lastig. Door verbijstering lachend liepen we een voor een de gymzaal uit. Willen ze verdomme dat we zakken? Blijkt er vervolgens weinig te worden geklaagd over economie. Mijn oproep bij deze: pak de telefoon, bel de klaaglijn en klaag over economie! Tjezus, je punt kan alleen maar hoger worden! Ze weten zelf ook dat het te moeilijk was, het enige wat wij hoeven te doen is hun idee bevestigen. Waarna zij de norm versoepelen. Tot slot van dit hectische stukje een mooie opmerking van Robbert. Hij verbaasde zich over de aandacht die de eindexamens krijgen van het Limburgs Dagblad:
\"Ze volgen een stuk of wat leerlingen: drie van de VMBO, twee van de havo en misschien af en toe eens ene van het VWO; wie leest de krant verdomme?\"
Dodelijk saai
Eindexamens die worden verziekt door een slechte organisatie van de school, hoe vaak hoor je dat niet? De enige taak van de school is de examens aan te bieden: wij, leerlingen, doen de rest. Veel scholen zijn echter niet in staat een examen fatsoenlijk te examineren. Jaarlijks stromen de klachten binnen.
Een rector in Velp die het verkeerde examen uitdeelt, een conciërge die met een boormachine aan de slag gaat. Noem maar op. Ten tijde van mijn havo-examen werden honderd meter verderop heipalen de grond ingeslagen. Het stoort, meer niet. Maar dat is al teveel.
Mijn eindexamens verlopen dodelijk saai; alle leerlingen arriveren op tijd, en evenzo de toezichthouders. De examens worden op tijd uitgedeeld en opgehaald. Er mag gedronken worden, maar niet gegeten - wat iedereen trouwens wel doet, maar goed. Blikjes moeten vooraf worden opengemaakt. En nooit eerder heb ik leraren zo behulpzaam gezien als de afgelopen dagen. Ik hoef mijn vinger maar in de lucht te steken of van drie kanten komen ze haastig aangeslopen. ,,Wil je papier? Ik breng het meteen!\'\' Ze zijn vriendelijk en lachen beminnelijk zodra mijn blik de hunne kruist. Ze wensen me toe dat ik slaag. Prachtig. De leraar wiens telefoon afging tijdens het examen, en de leraar die zo zwaar ademde dat het leek alsof een vliegtuig overvloog, zijn vergeven.
Ik kan niet anders dan het Sintermeerten - mijn school - feliciteren met haar manier van examineren.
Gepubliceerd op 27 mei 2003