Ritueel
Een nette mevrouw in de bus die haar grote agenda open op schoot legt, en zo omstanders (ongemerkt?) mee laat genieten van haar georganiseerde leventje. Een meisje die de ene harde opmerking na de andere maakt, en ermee weg komt door haar betoverende glimlach en haar kleine mooie oogjes. Het zijn dingen waar ik op let, die ik onthoud. Maar pas op het laatste moment doe ik er iets mee.
Van Tisch hoorde ik eens dat hij in minder dan tien minuten een column tevoorschijn had getoverd, en er soms wel twee à drie op één dag schrijft. Bij mij werkt dat niet zo. Nee, er gaat een heel ritueel aan vooraf voordat een column klaar is.
In mijn collegeblok schrijf ik een dag vóór de deadline mogelijke onderwerpen en titels op. Stuk voor stuk verwijzen ze met lange pijlen naar vreemde tekeningetjes en opvallende zinnen onderaan de pagina. Dan ga ik slapen, en word ik een uur vóór de deadline wakker. Tien uur. Ik sta op, pak mijn kleren en doe de computer aan.
Met een stickertje plak ik rechts onderaan het klokje af, zodat ik me rustig voor kan stellen dat ik nog een paar uur de tijd heb, en de deadline nog heel ver weg is. Er worden verschillende schermen in Word geopend, waarvan er sommigen al worden gesloten als er slechts één zinnetje staat. Tussen het schrijven door wordt er e-mail bekeken (en geschreven), en worden er verschillende liedjes aan en uitgeklikt voordat ik eindelijk het ideale liedje voor bij het schrijven heb gevonden. Het toilet wordt nooit zo vaak bezocht als op deze ochtend.
Na lange tijd is de column klaar, en wordt het uitgeprint om er tien minuten later nog eens met een verfrissende, kritische blik naar te kijken. Daarna wordt hij eindelijk opgestuurd.
Als ik nu zeker weet dat ik een goede column af heb geleverd, is er iets fout. Het onderwerp is verkeerd, of de beginnende alinea slaat nergens op. Als ik zo min mogelijk aan de column probeer te denken, omdat ik zeker weet dat het een stuk bagger is, heb ik misschien wel één van de betere columns ooit geschreven.
In beide gevallen weet ik het nooit helemaal zeker. Het enige wat ik wèl zeker weet is dat het ritueel is afgelopen. De sticker kan van het beeldscherm.
Gepubliceerd op 10 oktober 2003