Rabbit-proof Fence
Door Eveleen
Aah, Australië, met zijn geheel uit dust, rust and bushes opgetrokken binnenland! De gouden stranden! De witte riffen!
Maar helaas, ook hier meende de imperialistische witte medemensch zich mee te moeten bemoeien, wat onder andere de start betekende voor het systematisch uitroeien van de aboriginals.
In de jaren dertig werden -waarom weten wij hier niks van?- halfbloed aboriginalmeisjes ontvoerd en naar tehuizen gebracht teneinde alle aboriginal-elementen zo snel mogelijk uit de genen te elimineren. Dixit Mr. Neville (Kenneth Branagh), de slechterik in dit verhaal.
Zo worden ook Molly, Gracie en Daisy meegenomen uit hun dorpje Jigalong en 1500 kilometer verder in een tehuis gezet.
De 14-jarige Molly (Everlyn Sampi) heeft het echter na een paar dagen wel weer gezien: "Slechte mensen...slechte plaats...dit maakt me nog eens ziek." En jawel hoor, nog voor de volgende ochtendmis zijn de drie meisjes vertrokken. De uitgekookte Molly is de tracker van het tehuis te slim af en vindt het konijnenhek waarvan ze weet dat ze het moet volgen om thuis te komen. Meneer Neville is hier niet zo blij mee, vooral omdat hij geen geld heeft om een grote zoekactie op touw te zetten. Hij laat daarom de tracker en een agent het hek aflopen om ze zo in te sluiten.
Maar dat is natuurlijk buiten Molly gerekend, die buitengewoon vastbesloten is naar Jigalong terug te keren. Elke voorbijganger of schijnbaar vriendelijke boerin wordt met wantrouwen bekeken en zodra er vragen worden gesteld, geeft Molly sein tot vertrekken. Niet voor één gat te vangen, die Molly.
Dat is het dus. Drie meisjes in de woestijn, achternagezeten door een tracker.
Het is waar dat de vertolking van Everlyn Sampi ontzettend goed is, en de soundtrack van Peter Gabriel blaast je van de sokken, maar het verhaaltje is een beetje kleurloos. Goed dat het over de aboriginals gaat, maar waar blijven ze in godsnaam? Naar mijn mening ontbreekt de achtergrond van dit verhaal.
Ik vind het eerst en vooral geweldig dat er eindelijk een film over dit stukje treurige Australische geschiedenis gemaakt is. Bovendien heeft de castingmevrouw haar werk goed gedaan, Peter Gabriel is the man, en de wervelende overview shots in de woestijn (van Christopher Doyle) waren in de bios in ieder geval indrukwekkend.
Met zo'n uitstekend onderwerp, goede cast, geweldige soundtrack en mooi camerawerk verwacht je toch net dat ietsje meer. Gepubliceerd op 19 mei 2003