Porseleinen hondjes voor 30 euro
Door Lily
Voor toeristen moet het een behoorlijke cultuurshock zijn, naar Nederland rond dertig april. Alles is oranje, iedereen is dronken en laat kroontjes tatoeëren. Voor wie wat minder dronken is mag schminken ook. Met een vriendin van mij speel ik altijd het typische Koninginnedagspelletje; laat-de-toerist-geloven-dat-Nederland-altijd-achterlijk-doet. Degene die de meeste landbezoekers overtuigd wint een opblaaskroontje.
Uit volle borst worden de eerste twee coupletten van het Wilhelmus gezongen (want wie kent er meer?) terwijl we voorbijgangers vrolijk op het hoofd slaan met door bier doordrenkte oranje boa’s. Er is geen dag zoals Koninginnedag.
Één van de mooiste dingen aan deze dag is natuurlijk de vrijmarkt. Duizenden kleedjes met daarop de meest uiteenlopende frutsels. Stenen, kaarten, wobbleheads, telefoonhoesjes, blauwe, porseleinen hondenbeeldjes, je kunt het zo gek niet bedenken. Persoonlijk ga ik nooit op zoek naar iets specifieks, maar waggel een beetje door Amsterdam en realiseer me dan spontaan dat ik eigenlijk altijd al een blauw porseleinen hondenbeeldje gewild heb. De dag waarop dromen werkelijkheid worden.
Vrijwel niemand denkt aan de Koningin op Koninginnedag, maar dat maakt niet uit. Zij heeft er eigenlijk niets mee te maken. Ik hoop wel altijd dat de Koningin zelf ook dronken wordt en met boa’s gaat slaan. Of dat ze hondjes van porselein gaat verkopen. Of dat ze zich oranje verft.
Hoewel ik principieel tegen het koningshuis ben (want wat doen ze nu helemaal?), ben ik ongelooflijk vóór Koninginnedag. Ik kan er het hele jaar naar uitkijken. Het klinkt als waanzin, vooral in voor de onwetende toerist, en dat is het ook. Dat is juist mooi, op Koninginnedag laat Nederland zien wie Nederland is. Op Koninginnedag geven wij, gierige Nederlanders, dertig euro uit aan porseleinen hondjes zonder een hartaanval te krijgen. Ik hou van die waanzin, en van oranje opblaaskroontjes. Koninginnedag is Nederland in volle glorie.