Pechdag
Door Floris
Maandag is mijn pechdag. Alles mislukt. Laat me een situatie schetsen.
Het is maandagochtend, slaperig loop ik het treinstation op. De kaartjesautomaat print een retourtje Zoetermeer-Gouda en ondertussen rolt de trein het spoor al op. Zenuwachtig wacht ik op die trage automaat en als het kaartje er eindelijk uitkomt zijn de laatste reizigers net ingestapt.
Ik sprint naar de trein, zie de deuren dichtschuiven en stop instinctief mijn hand tussen de deur. Dat had ik niet moeten doen.
Ik had gehoopt dat die deur dan weer open ging, maar dat gebeurt natuurlijk niet. En ik raak lichtelijk in paniek als de trein - met mijn hand nog steeds vast - begint te rijden. Dat allemaal terwijl zes mensen in de trein mijn benarde situatie geamuseerd aanschouwen.
Ik trek mijn hand terug en haal voor een seconde opgelucht adem, totdat ik merk dat ik nog maar één handschoen heb. Ik zie mijn handschoen langzaam wegrijden, snel er achteraan rennend zie ik door de ruit mijn kaartje in de, nog steeds naar mijn hand gevormde, handschoen zitten. Ik trek mijn handschoen terug, en zie de mensen steeds harder lachen als mijn kaartje in de trein achter blijft. Binnensmonds vloekend loop ik naar een bankje, waar ik opeens aan het bonnetje denk. "Dan heb ik tenminste iets om de conducteur te laten zien."
Maar dan loopt een vrouw op me af: "Meneer? Bent u misschien uw kaartje kwijt?" "Ja," zeg ik. "Dan is deze vast van u." Ik pak het kaartje aan het krijg even de neiging haar te omhelzen, ik bedank haar meerdere keren, en stap blij in de aangekomen trein. In de trein kijk ik nog eens genoegzaam naar het kaartje. 'Zoetermeer-Oost-Leiden'. Ik voel me gelijk schuldig als ik me een man verbeeld die wanhopig naar zijn kaartje op zoek is. Ik kom wat laat op school aan, en ga me melden.
De leraar noteert mijn naam, en vraagt naar de reden. "Mijn hand zat vast tussen de treindeuren," zeg ik. Hij schrijft het op en kijkt me ineens verbaast aan. "Treindeuren?," "Ja, treindeuren," zeg ik. Ik leg het uit, en tot nu toe heb heb ik een leraar nog nooit zo hard zien lachen. Ik krijg gelukkig geen uur, en loop door naar mijn de les.
Maandag is mijn pechdag. Ik kan wel wat medeleven gebruiken. Wat voor rare dingen heb jij zoal meegemaakt, de laatste tijd?