Out of Time
Door Rollo Tomasi
Na een carrière gemaakt te hebben met het spelen van gladde, veelal sympathieke en soms zelfs brave personages pakte Denzel Washington het bij Training Day anders aan. De rol van keiharde, immorele smeris leverde hem meteen een Oscar op. Daarop volgden weer rollen (in John Q en Antwone Fisher, tevens z’n regiedebuut dat hier de bioscopen niet haalde) zoals we het van hem gewend zijn. Ook Out of Time is geen verrassing.
Problemen, problemen, problemen
Denzel is Matt Whitlock, hoofdinspecteur van een stadje in Florida. Hij ligt in een scheiding met z’n vrouw (Eva Mendes) en rotzooit wat aan met een jeugdvriendin Ann (Sanaa Lathan), die ook niet gelukkig getrouwd is, aangezien ze door haar man, de uitgerangeerde footballspeler Chris Harrison (Dean Cain), mishandeld wordt. Whitlock krijgt te horen dat Ann aan kanker lijdt en dat een experimentele therapie in Zwitserland haar enige hoop is. Dat kost natuurlijk wat, dus Whitlock besluit wat in beslag genomen drugsgeld achterover te drukken.
Maar dan brandt het huis van Ann en Chris af en twee lichamen worden tussen de as teruggevonden, en alle bewijzen leiden naar Whitlock. Bovendien wil de FBI graag het drugsgeld komen ophalen. Whitlock begint een race tegen de klok om z’n onschuld te bewijzen en het geld terug te halen.
DEA
Wellicht klinkt je dit bekend in de oren. Het verhaal blinkt dan ook niet uit in originaliteit. Gaandeweg verliest men de geloofwaardigheid uit het oog. Ondanks de aanstaande scheiding kunnen en Whitlock en z’n vrouw het nog steeds prima met elkaar vinden en de DEA laten het hen maar welgevallen dat Whitlock ze blijft schofferen.
Dus wat biedt de film verder? De acteurs zijn adequaat, maar krijgen niet echt de kans om wat van hun rollen te maken. Denzel doet zelfs wat routineus aan. De combinatie van beeld en muziek is geslaagder; de Nederlandse cameraman Theo van de Sande en componist Graeme Revell weten de broeierige sfeer van het zuiden van Florida aardig over te brengen. Maar het is niet voldoende om te blijven boeien.
Conclusie
De vergezochte en ongeloofwaardige plotwendingen kunnen niet verhullen dat Out of Time niet veel meer is dan een doorsnee misdaadthriller. Typisch zo’n filmpje om te huren als je je op een regenachtige middag verveelt. Gepubliceerd op 31 mei 2004
Denzel is Matt Whitlock, hoofdinspecteur van een stadje in Florida. Hij ligt in een scheiding met z’n vrouw (Eva Mendes) en rotzooit wat aan met een jeugdvriendin Ann (Sanaa Lathan), die ook niet gelukkig getrouwd is, aangezien ze door haar man, de uitgerangeerde footballspeler Chris Harrison (Dean Cain), mishandeld wordt. Whitlock krijgt te horen dat Ann aan kanker lijdt en dat een experimentele therapie in Zwitserland haar enige hoop is. Dat kost natuurlijk wat, dus Whitlock besluit wat in beslag genomen drugsgeld achterover te drukken.
Maar dan brandt het huis van Ann en Chris af en twee lichamen worden tussen de as teruggevonden, en alle bewijzen leiden naar Whitlock. Bovendien wil de FBI graag het drugsgeld komen ophalen. Whitlock begint een race tegen de klok om z’n onschuld te bewijzen en het geld terug te halen.
Wellicht klinkt je dit bekend in de oren. Het verhaal blinkt dan ook niet uit in originaliteit. Gaandeweg verliest men de geloofwaardigheid uit het oog. Ondanks de aanstaande scheiding kunnen en Whitlock en z’n vrouw het nog steeds prima met elkaar vinden en de DEA laten het hen maar welgevallen dat Whitlock ze blijft schofferen.
Dus wat biedt de film verder? De acteurs zijn adequaat, maar krijgen niet echt de kans om wat van hun rollen te maken. Denzel doet zelfs wat routineus aan. De combinatie van beeld en muziek is geslaagder; de Nederlandse cameraman Theo van de Sande en componist Graeme Revell weten de broeierige sfeer van het zuiden van Florida aardig over te brengen. Maar het is niet voldoende om te blijven boeien.
De vergezochte en ongeloofwaardige plotwendingen kunnen niet verhullen dat Out of Time niet veel meer is dan een doorsnee misdaadthriller. Typisch zo’n filmpje om te huren als je je op een regenachtige middag verveelt. Gepubliceerd op 31 mei 2004