Op de vismarkt
Door Suzan
Ik zat in de trein en de conducteur controleerde mijn kaartje. 'Kan ik het beste in Utrecht of in Amersfoort overstappen als ik naar Hengelo moet? Ik heb net vertraging gehad en ik weet niet hoe ik nu het snelst reis', vroeg ik. De conducteur nam naast me plaats. 'Ik zal even voor u kijken. Hmm. Oeps, verkeerde menu aangeklikt. Ach het geeft ook niet, dan kan ik langer naar u kijken.' Lees verder.
Ik keek hem verbaasder aan dan ik bedoeld had. 'Zal ik u wat vertellen?' reageerde hij, 'Gisteren hadden we een training over hoe je baan leuk te houden. En er zijn wel eens vervelende gevallen rond de spoorwegen, maar het is een leuk beroep. We keken een film over de vismarkt in Seattle, die mensen werken 14 uur per dag, en ze moeten dus wel een truc hebben om de dag door te komen. Dat deden ze door met vissen te gooien en elkaars veters vast te binden opdat er valpartijen zouden onstaan.'
De conducteur heeft mijn veters niet aan elkaar gebonden en ook geen vis naar me gegooid, maar het was een leuk verhaal. Op Youtube zocht ik naar vissengooiende mensen op de markt in Seattle, en ik vond het bovenstaande filmpje. In de tweede minuut begint het. We zouden allemaal veertien uur per dag op een vismarkt moeten werken.