Nu ben ik pas echt scholier
Door Anouk
Met een schok zit ik rechtop in mijn bed. Ik kijk even naar de klok, maar besef niet hoe laat het is. De cijfers 8:25 dringen pas een paar seconden later tot me door. Nog een keer kijken om te checken of het echt zo is. Dan bedenk ik me dat ik de klok nog geen uur vooruit heb gezet en het dus al 9:25 moet zijn! Als eerste check ik mijn wekker en die loopt goed. Ook stond hij gewoon aan. Lekker betrouwbare wekker, denk ik als ik in mijn kleren schiet. Dan bedenk ik me dat ik er gewoon doorheen geslapen moet hebben...
Ik was altijd op tijd
Halverwege het tweede uur ben ik dan eindelijk op school. Zin om op te schieten had ik helemaal niet. Wat raar is, want normaal zou ik in paniek zijn geraakt. Nu bleef ik er rustig onder en nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me dat school me eigenlijk veel minder interesseert dan eerst. Zes jaar lang was ik een voorbeeldige leerling. Ik had altijd mijn huiswerk af, ik was altijd op tijd in de les, ik leverde alles netjes voor de deadline in. Ook haalde ik altijd goede cijfers (een onvoldoende tussendoor, maar ik bleef er gemiddeld goed voor staan), ik heb nooit ruzie gehad met docenten en al mijn absenties waren verantwoord. Ik spijbelde nooit en hoefde ook nooit na te blijven.
Trots
Toch schrijf ik dit in het nablijf-lokaal, op het zesde uur: ik moet nablijven omdat ik me vanochtend heb verslapen. Het is m'n eerste keer en toen ik het aan een paar vrienden en docenten vertelde, zeiden ze dat ze trots op me waren. Nu hoor ik er toch echt bij. Als ik terugkijk, vraag ik me niet eens af hoe ik het al die jaren heb volgehouden.
Toe aan iets nieuws
Natuurlijk maak ik mijn huiswerk nog zo veel mogelijk - hoewel, recentelijk heb ik mijn wiskundehuiswerk een keer niet gedaan - en ik leer wat nodig is (want ik wil mijn examens het liefst wel halen), maar ik heb het na zes jaar op de middelbare school toch echt wel gehad. Ik ben toe aan iets nieuws, aan iets wat ik echt graag wil doen.
Jawel mensen, vanaf vandaag ben ik pas een échte scholier te noemen (en dat terwijl het er nu bijna op zit voor me).