Moulin Rouge
Door Simon
Deze film gaat over schoonheid, vrijheid, waarheid, maar bovenal: liefde. Het is een groots opgezette, indrukwekkende en dure productie. Met behalve prachtige beelden en geweldige muziek ook erg sterk acteerwerk.
Stel je een verhaallijn à la ‘Shakespeare in love’ voor, maak dat heftiger, romantischer, komischer, mooier, verrassender en bovendien gegoten in de vorm van een musical.
Na ‘Romeo + Juliet’ en ‘Strictly Ballroom’ brengt Baz Luhrmann wederom een film met een speciale sfeer. In ‘Romeo + Juliet’ waren het de 400 jaar oude teksten, in 'Strictly Ballroom' was het de dans en in ‘Moulin Rouge’ is het de muziek die het publiek verrast en wakker houdt.
De hoofdrollen Satine en Christian worden gespeeld door Nicole Kidman ( ‘Far and away,’ ‘To die for,’ 'Eyes wide shut’) en Ewan McGregor (‘Shallow grave,’ ‘Trainspotting,’ ‘A life less ordinary’).
Omdat Nicole bekend staat als een Hollywoodster en Ewan juist het Hollywoodwereldje bij de keuze van zijn films probeert te ontwijken, valt hier te spreken over een bijzonder team. De combinatie blijkt echter net zo goed als verrassend.
John Leguizamo (‘Romeo+Juliet,’ ‘The fan,’ ‘Casualties of war’) speelt ‘Toulouse-Lautrec,’ -een dwerg- en doet dat zeer goed. Naar eigen zeggen: “Baz (Luhrmann, red) probeert de treurigheid van Toulouse uit te beelden, door hem eerst een hoop humor en gekte te geven, en vervolgens de persoon achter deze grappenmaker af te beelden.”
Dat lukt de regisseur zeker, elke rol heeft meerdere kanten, die allen voldoende in beeld worden gebracht.
Jim Broadbent speelt de eigenaar van de ‘the Moulin Rouge,’ Harold Zidler. Jim speelt deze rol fantastisch, zeer komisch.
Andere spelers zijn Richard Roxburgh (als de hertog), David Wenham (Audrey), Garry McDonald (de dokter) en Jacek Koman (the Unconscious Argentinean).
Tezamen is het een bonte verzameling rollen, die sterk ingevuld worden door bekende en minder bekende acteurs/actrices.
De film speelt zich af in de nachtclub ‘Moulin Rouge,’ in het Parijs van 1900. De ‘penniless poet’ Christian komt naar Parijs om over de liefde te schrijven. Eerst ontmoet hij de toneelgroep de Bohemians, waarvoor hij een toneelstuk gaat schrijven dat in de ‘Moulin Rouge’ opgevoerd moet worden. Daar leert hij door een misverstand Satine kennen, de vrouw waar elke man in Parijs en omstreken van droomt. Christian en Satine worden op elkaar verliefd. Het verhaal raakt echter wat gecompliceerder, doordat Satine haar lichaam verkoopt, de hertog deze cancandanseres opeist door middel van een contract waaronder Zidler zijn handtekening heeft gezet en omdat Satine ernstig ziek blijkt te zijn.
Met deze laatste film van Baz Luhrmann hebben we een hele muzikale te pakken. In de film wordt er behoorlijk op los gezongen en dat doen alle acteurs zelf. Dus geen irritant geplayback. Ewan McGregor heeft speciaal voor deze film leren zingen en dat is zeer behoorlijk gelukt.
Het zingen past overigens perfect binnen het plaatje en is daarom totaal niet ergerlijk. Zingen wordt simpelweg als een manier gebruikt om het verhaal te vertellen. Mede-schrijver Craig Pearce legt uit: “De scenes komen op een bepaald punt, waar de personages zulke intense gevoelens krijgen, dat ze niks anders meer kunnen dan ZINGEN!"
Ook de teksten die zij en anderen zingen zijn machtig mooi. Voorbij vliegen operaversies van (delen van) ‘All you need is love,’ ‘I was made for lovin’ you,’ ‘Smells like teen spirit,’ ‘Pride (in the name of love),’ ‘Roxanne,’ ‘The show must go on’ en vele andere nummers.
Elke keer is het prachtig om plotseling een wereldhit voorbij te horen gaan. Zeker ook omdat het verhaal zich rond 1900 afspeelt.
Daarnaast bevat de soundtrack van ‘Moulin Rouge’ de hit ‘Lady Marmelade’ van Christina Aguilera, Lil’ Kim, Mya en Pink en andere bijdragen van Beck, Fatboy Slim en enkele andere grote namen.
Werkelijk, op bepaalde momenten lopen de rillingen over mijn rug door de combinatie van heftige muziek en indrukwekkende, wilde beelden van grote hoeveelheden zingende en dansende mensen in prachtige kostuums.
De gehele film heeft een heel typische sfeer. Al speelt het verhaal in een bestaande stad, rond een bestaande bar, het geheel voelt meer aan als een sprookje. De rare karakters, de special effects, het camerawerk, de intense muziek, de eerdergenoemde kostuums, het draagt allemaal bij aan iets wat ik alleen maar kan beschrijven als heel bijzonder en bijzonder mooi.
Van begin tot eind heeft deze film me geboeid. Al was het in het begin even wennen aan de stijl, na vijf minuten wilde ik niet anders. Deze film heeft mijn verwachtingen overtroffen en mijn vooroordelen bevestigd: Ewan McGregor is gaaf en Baz Luhrmann is nog gaver.
Een film waar ik veel om heb gelachen, om had kunnen huilen en die me echt geraakt heeft.
Wat zit je eigenlijk nog achter de computer? Stap op je fiets en scheur naar de bios of pak snel een telefoon en reserveer een kaartje! Deze film mag je niet missen! Gepubliceerd op 17 augustus 2001