Meneer Pecas, mijn leraar Nederlands
Door Joost
Mijn leraar Nederlands van jaren geleden heette Pecas. Wat een man, wat een man.
Pecas rookte shag. Gewoon, zo tussen de lessen door. Niemand wou dan ook vooraan zitten.
Pecas kende van geen leerling zijn naam. Hij had wel wat beters te doen. Zo moest hij er zeker van zijn dat zijn gedraaide shaggie ruim voor het einde van de les al in zijn borstzak zat.
Pecas was dan ook als eerste de klas uit, wanneer de bel ging. De deur op slot doen vond hij onzin. In zijn tijd kon dat nog gewoon.
Pecas was de enige leraar waarvan ik de voornaam nooit heb geweten. Gezag, noemde je dat.
Pecas nam graag een loopje met andere leraren. Dat ze zich altijd druk maakten om van alles. Maar hij noemde geen namen, dat vond hij niet netjes. Zo was hij dan weer wel.
Pecas hoorde dan van zijn collega’s dat onze klas zo druk was. Kon hij zich niks bij voorstellen. Bij Pecas probeerde je dan ook niks. Nee, dat moest je eens proberen. Drie minuten later zat je huilend op de wc.
Pecas rookte in zijn jeugd sigaren, zo stiekem in de klas. Dat deed je toen gewoon.
Pecas zei dat je vroeger gelijk van school af werd getrapt, als je liep te kloten. Zo ging dat toen.
Pecas kon jou helemaal belachelijk maken. Gewoon, zomaar. Ook dat was een kant van hem.
Pecas maakte zijn meningen over ontvangen boekverslagen graag openbaar. Toen hij mijn boekverslag over een voetbalroman had nagekeken, noemde hij het simpelweg een Snelle Jelle. Iedereen lachen.
Pecas ging elke dag met de trein. Anderhalf uur onderweg. Hij noemde het veevervoer, maar ja, je moest iets.
Pecas ging ook wel eens op kraamvisite. Als hij de baby lelijk vond, zei hij dat ze heel lief was. Laatst was hij ook op kraamvisite, vertelde hij. Toen hij die baby zag, zei hij dat het de liefste baby was die hij ooit had gezien. Je moest iets.
Pecas was nooit ziek. Hij komt nog uit de tijd dat je niet doorbetaald kreeg als je ziek was. Dat verklaart een hoop.
Pecas had vroeger geen mobieltje. Nu wel. Maar wat een rotding vond hij het.
Pecas kreeg wel eens sms’jes van zijn vrouw. Zo midden in de les. Hij hardop voorlezen. Wij lachen.