Men in Black II
Door Simon
Afgelopen week ging de film over de stoere mannen in gelikte zwarte pakken die de aarde beveiligen tegen 'the scum of the universe' in premiere.
De grote vraag bij vervolgfilms is: is het vervolg even goed of misschien wel beter dan het origineel? Of is deze film enkel gemaakt om van het (financiele) succes van zijn voorganger te mogen genieten? MIIB zit er een beetje tussenin. Ja, de film is leuk, of vermakelijk, kort maar krachtig. Maar, nee, zo hard lachen als bij het origineel doe je niet. Het verrassende van MIB is niet meer zo verrassend en de meeste grappen kennen we al.
We? We? Nou ja, ik in ieder geval, want ik heb Men in Black (een aantal keren) gezien. Voor de lezers die dit genot niet hebben mogen beleven, een beschrijvingkje hiervan.
Will Smith speelt agent James Edwards, een verdraaid goede smeris die in contact komt met Agent Kay (Tommy Lee Jones). Laatstgenoemde is zo onder de indruk van James' prestaties dat hij hem vraagt agent te worden voor de 'Men in Black': een supergeheime organisatie die er voor zorgt dat de aliens op aarde goed in de samenleving integreren en dat de stoute aliens van de planeet blijven.
James moet er zijn dagelijks leven voor opgeven, maar wordt dan toch Agent Jay. Voor zover de introductie van het verhaal, welke heel leuk is, maar pas als Jay de organisatie leert kennen wordt het echt grappig.
Want waar Kay langs de meest ranzige aliens loopt alsof het niets bijzonders is, en dat is het voor hem natuurlijk ook niet, kijkt Jay zijn ogen uit. Dat doen wij, als toeschouwers, natuurlijk ook. Gevolg is dat je prettig meeleeft met alles wat er gebeurt en je je heel goed weet te verplaatsen in Jay's situatie. Hoe raar die situatie ook is. Will Smith weet het personage Jay prachtig te vertolken en doet stomme (maar ludieke) dingen en maakte stomme (maar ludieke) opmerkingen.
Samen moeten Kay en Jay de wereld redden en daarin ontmoeten ze levensgrote kakkerlakken, pratende honden en sexy lijkenschouwers.
Het vervolg borduurt voort op dit verhaal. Kay is inmiddels met pensioen en Jay moet zijn zaken oplossen met allemaal eikelige collega's. Totdat Kay z'n hulp hard nodig is en Jay hem terug moet halen.
Probleem is wel dat Kay zijn geheugen gewist is, maar dat blijkt geen groot obstakel. Samen moeten ze de alien Serleena, vermomt als monsterlijk lekker wijf Lara Flynn Boyle, te lijf gaan. Wat de uitkomst van dit verhaal is, spreekt voor zich, maar dat terzijde.
Veel personages uit het origineel zijn terug in nummero 2: de bijdehand pratende hond (ditmaal ook een agent), de zes kleine aliens uit de koffieruimte met grote bek, de alien uit de winkel die telkens zijn hoofd kwijt raakt en natuurlijk agent Jay en Kay zelf. Dat levert een feest van herkenning op, maar een goed vervolg moet meer hebben: voor nostalgie kijk ik nummer 1 nog wel een keer.
MIIB moet het dus behalve van een draai aan het plot hebben van andere geintjes: Johnny Knoxville (die van Jackass inderdaad) speelt een tweehoofdige stupide alien en zo ook heeft Michael Jackson een klein rolletje toegespeeld gekregen. Grappig, maar dolletjes is anders.
Men in Black II bevat naar mijn mening twee echt goede grappen, waarvan ik er 1 al vergeten ben en de ander zal ik jullie niet verklappen. Verder heeft de film niet heel veel extra's te bieden. Gepubliceerd op 7 augustus 2002