Master and Commander: the Far Side of the World
Door L'art
Na 138 minuten naar de zeehelden van Master & Commander gekeken te hebben weet ik nog steeds niet waar dit verhaal over gaat. Zou Peter Weir het wel weten, of heeft hij een partituur geschoten?
Plot
De Engelse Kapitein “Lucky” Jack Aubrey is met zijn bemanning erop uit gestuurd een groot Frans schip naar de bodem van de oceaan te helpen in de tijd van Napoleon. Jack en zijn crew maken een tocht vol ontberingen waarbij alle onderlinge relaties onder hoge druk komen te staan. Vooral de vriendschap tussen de vechtlustige kapitein en diens beste vriend en dokter, die meer interesse heeft voor de schoonheid van het leven, wordt op de golven van de oceaan flink heen en weer geschud.
Reputatie 1
De reputaties van de makers zijn even groots als die van de kapitein uit het verhaal. Russel Crowe (The Insider, Gladiator, A Beautiful Mind) heeft zijn sporen ruim verdiend en doet ook hier zijn werk weer goed. Verrassend is zijn spel geenszins, maar vakmanschap blijft het. De dokter wordt gespeeld door Paul Bettany, voorheen al Crowe’s tegenspeler in A Beautiful Mind. Dit doet Bettany (weer) geweldig. De oprechtheid en openheid die hij in zijn rol weet te leggen maken hem vaak interessanter dan de kapitein zelf. Ook het acteerwerk in de bijrollen is vaak erg goed.
Het camerawerk laat niets te wensen over. De miljoen dollar per filmminuut die voorbij komt is daar goed uitgegeven. De zeeslagen zijn, hoewel kleinschalig, zeer waarachtig en spectaculair in beeld gebracht. Daarbij leveren de rustige scènes veel warme en romantische beelden op.
Reputatie 2
En dan zijn de complimentjes op. De film komt namelijk geen stap verder dan bovengenoemde kwaliteiten en dat is te weinig.
Regisseur Peter Weir (Dead Poets Society, The Truman Show) is er weer niet in geslaagd van de anekdote een meeslepend drama te maken. Door een gebrek aan inzicht in Jack’s hoofd blijft zijn doel onduidelijk.
Als het alleen het Franse schip is, zout dan een eind op met alle onderonsjes op het schip, en maak de film een uur korter. Als het om het “sociale” overleven op zo’n schip gaat, laat dan zien waar Jack het moeilijk mee heeft. Als er niets is waar de hoofdrol voor vecht waar moet ik dan op hopen en waar naar kijken?
Net als in The Truman Show wordt het verhaal hierdoor meer een verslaglegging van een partituur dan een persoonlijk verhaal. En waar The Truman Show overeind blijft door de inhoud en het thema van de film daar zinkt Master & Commander als een te zwaar beladen slagschip naar de bodem van oceaan.
Conclusie
Goede acteurs en mooie beelden is niet genoeg om me te boeien, zelfs niet als er 1 miljoen dollar per minuut aan me voorbij trekt. Om me te boeien moet je me iets laten hopen, met iemand laten meeleven. Een verhaal vertellen waarbij ik iemand leer kennen en dat is Weir niet gelukt. Gepubliceerd op 1 december 2003
De Engelse Kapitein “Lucky” Jack Aubrey is met zijn bemanning erop uit gestuurd een groot Frans schip naar de bodem van de oceaan te helpen in de tijd van Napoleon. Jack en zijn crew maken een tocht vol ontberingen waarbij alle onderlinge relaties onder hoge druk komen te staan. Vooral de vriendschap tussen de vechtlustige kapitein en diens beste vriend en dokter, die meer interesse heeft voor de schoonheid van het leven, wordt op de golven van de oceaan flink heen en weer geschud.
De reputaties van de makers zijn even groots als die van de kapitein uit het verhaal. Russel Crowe (The Insider, Gladiator, A Beautiful Mind) heeft zijn sporen ruim verdiend en doet ook hier zijn werk weer goed. Verrassend is zijn spel geenszins, maar vakmanschap blijft het. De dokter wordt gespeeld door Paul Bettany, voorheen al Crowe’s tegenspeler in A Beautiful Mind. Dit doet Bettany (weer) geweldig. De oprechtheid en openheid die hij in zijn rol weet te leggen maken hem vaak interessanter dan de kapitein zelf. Ook het acteerwerk in de bijrollen is vaak erg goed.
Het camerawerk laat niets te wensen over. De miljoen dollar per filmminuut die voorbij komt is daar goed uitgegeven. De zeeslagen zijn, hoewel kleinschalig, zeer waarachtig en spectaculair in beeld gebracht. Daarbij leveren de rustige scènes veel warme en romantische beelden op.
En dan zijn de complimentjes op. De film komt namelijk geen stap verder dan bovengenoemde kwaliteiten en dat is te weinig.
Regisseur Peter Weir (Dead Poets Society, The Truman Show) is er weer niet in geslaagd van de anekdote een meeslepend drama te maken. Door een gebrek aan inzicht in Jack’s hoofd blijft zijn doel onduidelijk.
Als het alleen het Franse schip is, zout dan een eind op met alle onderonsjes op het schip, en maak de film een uur korter. Als het om het “sociale” overleven op zo’n schip gaat, laat dan zien waar Jack het moeilijk mee heeft. Als er niets is waar de hoofdrol voor vecht waar moet ik dan op hopen en waar naar kijken?
Net als in The Truman Show wordt het verhaal hierdoor meer een verslaglegging van een partituur dan een persoonlijk verhaal. En waar The Truman Show overeind blijft door de inhoud en het thema van de film daar zinkt Master & Commander als een te zwaar beladen slagschip naar de bodem van oceaan.
Goede acteurs en mooie beelden is niet genoeg om me te boeien, zelfs niet als er 1 miljoen dollar per minuut aan me voorbij trekt. Om me te boeien moet je me iets laten hopen, met iemand laten meeleven. Een verhaal vertellen waarbij ik iemand leer kennen en dat is Weir niet gelukt. Gepubliceerd op 1 december 2003