Marloes de Brokkenmaker
Door Marloes
| Gerecht: Speculaasbrokken Duur: Voorbereiden 20 minuten, koelkast: 30 minuten, bakken 30 minuten Achtergrondmuziek: Sinterklaas cd, uit een stoffige doos van zolder Hulp: 2 extra handen Op een grauwe, regenachtige doordeweekse middag, een echte Sinterklaasdag, kreeg ik het idee speculaasbrokken te gaan maken. Eerst boodschappen doen. Ik ben sinds enkele dagen de trotse bezitter van een rijbewijs en onder het mom "ik moet oefenen, straks verleer ik autorijden!" nam ik de auto naar een supermarkt in het volgende dorp voor een pak bloem. Weer veilig thuis gekomen ging ik aan het afwegen, roeren en mixen. Spullen in de keukenmachine, het apparaat aan, en vergeten dat er een deksel op moet. Dat de hele keuken onder de bloem en speculaaskruiden zat, mocht de pret niet drukken. Ik mikte het mengsel in een kom. "Hoort het op zand te lijken..?" mompelde ik in mezelf. Me niets aantrekkend van het recept gooide ik er nog een klomp boter bij in. Met één hand kneedde ik de boter want, zoals mijn moeder me ooit heeft geleerd, dan kun je met de andere hand de telefoon opnemen of de deur open doen. Constaterend dat dit niet werkte, groef ik ook met mijn andere drie handen door het deeg. Dit werkte een stuk beter! Het deeg rolde ik tot een mooie bal. Ik stopte mijn kindje goed in een stuk folie en legde hem in de koelkast. Dertig minuten theetijd! Na een half uurtje kijkbuizen haalde ik het deeg uit de koelkast. Ik gooide bloem op de bakplaat. "Nee, niet doen!" klonk er hysterisch achter mij. Mijn moeder kon het niet laten zich ermee te bemoeien en maar goed ook. De bloem moest op het aanrecht, om het deeg over uit te rollen en niet, zoals ik van plan was, op de bakplaat. Moeders hebben altijd gelijk, zoals nu ook weer bleek. Ik rolde het deeg uit in een lelijke vorm. Voorzichtig probeerde ik het over te tillen naar de bakplaat, wat natuurlijk een slachtveld werd. Op de koek, inmiddels in een rare vorm, deed ik als finishing touch wat amandelnoten. Daarna kwam een lastig moment: ik moest de koek alleen laten in de grote boze oven. Gelukkig kwamen er heerlijke geuren vanaf; dat beloofde veel goeds! Eindelijk mocht de koek eruit. Klaar! Jammer dat ‘ie heel erg vies is geworden. Te weinig suiker, te veel zout en tóch net als zand. Ik wíst het. |
|
