Lijn 38
Mijn strippenkaart vergeten, dus betaal ik in de bus. Drie strippen: € 2.40. ‘Spotgoedkoop’, zegt de buschauffeur lachend. Ik wandel het gangpad in. De bus is vol. Maar niet óvervol, zoals vaker. In de linkerrij ga ik zitten, naast een jongen die gewillig zijn tas weghaalt. Hij lacht me toe.
Achterin de bus zitten de badjes. Jongetjes die stiekem papier aansteken, hun middelvinger opsteken naar vrachtwagenchauffeurs of blikjes verstoppen onder de zitting. Ik zit altijd voorin.
Twee meisjes voor mij voeren een stroef gesprek. Het roodharige meisje – type: nét niet, maar wel graag erbij willen horen – zegt: ‘Het uitgaan was cool, zaterdag’ Het andere meisje – type: cool zonder het te willen zijn – zegt hierop:“Pepp of zo?” Het roodharige meisje knikt gretig en antwoordt: ‘Ja, Frits was er ook. We hebben ons bezat. Haha”. Het coole meisje lacht verrast en vraagt: “je hield toch niet van alcohol?” “Nee, maar iedereen dronk. Het was écht gezellig! Tot zo’n straightedger kwam, die vroeg waarom ik dronk… Ik trok er een chagrijnig gezicht bij, zei hij”. Ze schudt haar hoofd om aan te geven dat ze nooit eerder zo is beledigd.
Terwijl de jongen naast mij zijn muziek iets te hard heeft staan, vliegt plots een appel door de bus om te landen op de schoot van het roodharige meisje. Ze zegt: “gadverdamme!” en fluistert er achteraan: “eikels”. Het coole meisje draait zich om en roept keihard door de bus: “Laat dat, stelletje klootzakken”, vervolgens neemt ze haar telefoon en belt luidruchtig haar moeder op om te zeggen dat ze nu in de bus zit, die bus al halverwege is en ze op tijd thuis zal zijn. Als het meisje haar gesprek beëindigt, belt ook het roodharige meisje haar moeder op. Daarna praten ze door met elkaar. Met wie ze hebben gezoend, met wie ze hebben gerookt en met wie ze dadelijk gaan chatten op msn. Ze lijken zestien en zullen dus wel veertien zijn.
Als het roodharige meisje uitstapt, staat het coole meisje op en gaat achterin de bus zitten… lachend.
Gepubliceerd op 4 februari 2003