Jabbahw0ck - Een late column
Door Rob
Deze column is te laat. Veel te laat. Met schaamrode wangetjes moet ik bekennen dat ik de laatste tijd nogal druk ben geweest met andere dingen. Ik heb mijn aandacht niet goed verdeeld. Ik kan me nog herinneren dat ik dit baantje heb aangenomen met de gedachte het beter te doen dan mijn voorganger, omdat die om de twee weken een column zou schrijven maar daar op de een of andere onverklaarbare wijze niet aan kwam. Grijnzend achter mijn computer bedacht ik dat ik dat wel even beter zou doen. De lezers van Scholieren.com zouden de eer hebben columns te lezen van een columnist die nooit te laat zijn stukjes inlevert! Achteraf gezien is deze gedachte toch een beetje overmoedig geweest.
Wat ik dan allemaal heb gedaan? Tijdens een willekeurige pauze krijg ik een blaadje onder mijn neus geschoven waarop staat dat Kunstbende in samenwerking met Trouw een Columnistenwedstrijd gaat organiseren. Aangezien ik het nogal leuk vind dit soort stukjes te schrijven, besluit ik mee te doen. Het moet een actuele column worden, die scherp en kort genoeg is om in de Finale te komen. Het is altijd moeilijk een actueel onderwerp te vinden die genoeg interesseert, en waar veel andere columnisten niet al over hebben geschreven. Ik besluit te gaan schrijven over het onderwerp waar ik me al die tijd over heb opgewonden; on-line condoleanceregisters, de manier waarop Nederland rouwt na een verschrikkelijke gebeurtenis.
Ik begin een aantal columns te schrijven, want natuurlijk is de eerste column nooit goed genoeg. Pas na een keer of vijf vind ik hem waardig genoeg om op te sturen naar de wedstrijd. Om er vervolgens een paar weken geen aandacht meer aan te besteden. Op een donderdagmiddag wordt mijn moeder opgebeld. Of ik wel kom naar de finale van Kunstbende. Omdat ik bij de eerste tien beste columns zit. 115 tot 120 mensen hebben meegedaan. En ik zit bij de eerste tien. Na het horen van het goede nieuws, heb ik de dag afgesloten in een roes van halfopen oogjes vervuld van hemelse gelukzaligheid.
Op de Dag des Oordeels ben ik al vroeg wakker, heb ik vlak daarna mijn kleertjes aangetrokken en ben ik zenuwachtig. Mijn lichamelijke gesteldheid wordt gedomineerd door een vreemd gevoel in mijn bovenlijf, waarbij mij hart op een irritante manier laat merken dat hij hard aan het pompen is. Eenmaal aangekomen bij Kunstbende, wat voor deze gelegenheid wordt gehouden in hartje Utrecht, word ik nog onrustiger. Mannen die het nodig vinden in een supermanpak (net als het mannetje die men op alle Kunstbende-affiches terug kan vinden) rond te waggelen, bezoekers zittend op plakkerige plastic kussens en niet weten naar welke zaal je moet, maken dit festival nou niet bepaald tot een rustgevende gebeurtenis.
Als ik eenmaal in het zaaltje zit waar ik De Uitslag zal horen, blijkt het programma ietwat uit te lopen. Voordat ik de uitslag namelijk zal horen zullen er nog een aantal mensen een verhaal oplezen (in de categorie Taal), terwijl er daarvoor aparte toneelstukjes met clowneske aspecten (in de categorie Performance) op het podium plaatsvonden. Dit gaat nog even door, tot het moment eindelijk daar is dat de zelfverzekerde presentator meldt dat het nu tijd is voor de uitslag van de Columnistenwedstrijd. Een journalist van Trouw werkt zich door de massa mensen naar voren, en begint met het melden dat de vijf finalisten in alfabetische volgorde worden opgelezen. Aangezien mijn achternaam Van Barneveld is, zal ik dus snel aan de beurt komen. Àls ik al aan de beurt kom. Als eerste werd meisje Aafkens naar voren geroepen. Daarna meisje Alunette (of zoiets). Het zweet breekt me uit. Totdat er wordt gemeld dat jongetje Van Barneveld naar voren moet komen.
Als prijs krijg ik een tweetal boeken in een authentiek Trouw-tasje, wat gepaard gaat met een volle bos bloemen. Inmiddels kan je mijn winnende column lezen op de site van Trouw (klik hier). Bovendien maak ik nu kans om een jongerencolumniste van Trouw, die op dit moment de naam Marja Rietveld draagt, op te volgen. Daarvoor moet ik echter nog wel wat columns schrijven, zodat er van de vijf finalisten kan worden gekeken welke de meest geschikte is. Ik weet niet of die baan voor mij geschikt wordt bevonden. Wèl weet ik dat dit niet een column is van een adolescent die een beetje druk bezig is met andere dingetjes, maar een waardig excuus van iemand die – als ik de jury mag geloven - toch wel een columnist van kwaliteit is. Ik hoop dat jullie dat ook vinden.
Gepubliceerd op 27 juni 2002