Jabbahw0ck - Cliché!
Door Rob
Waarschuwing: deze column is doordrenkt met cliché-uitspraken. Het is tenslotte de laatste column van het schooljaar, en weinig mensen zullen deze tekst lezen. Niemand zal een uittreksel, werkstuk of een recensie van een pas uitgekomen cd nodig hebben. Iedereen loopt immers in een warm landje met warme voetjes naar de zee, om vervolgens een paar uur later met een borrelende blaar op je schoudertjes terug te keren naar het hotel. Op dit moment is dit niet de plek waar ik al mijn ongenoegen over het afgelopen schooljaar zal gaan etaleren. Het is tijd voor gezellig onzinnige cliché-uitspraken. Uitspraken die door iedereen worden gebruikt. En nu is het mijn beurt. Laat de Speeksel Spetterende Sappigheid beginnen!
Ga je over? Zoals al eerder besproken in een vorige column, bestaat mijn school nog één jaar, en was ik dit jaar dus verplicht extra mijn best te doen wil ik de examenklas op deze school meemaken. Vanwege tekortkomende inzet van het begin van het jaar was ik uiterst vereerd toen ik hoorde dat ik nog allemaal handelingsdelen aan het eind van het jaar af mocht sluiten. Met een markante arrogantie begon ik deze deeltjes grondig af te handelen. Nog 8 uur Duitse tv kijken? Ha! Daar hebben we toch leuke Duitse entertainment-tv als de Johannes B. Kerner-Show voor? Nog 6 uur Franse tv kijken? Ha! Daar hebben we toch die leuke Franse krimi’s voor, die zo lekker laat worden uitgezonden en zo lang duren dat ze vanzelf slaapverwekkend worden? Mag ik de minister bedanken die dit vanzelfsprekend leukste deel van de Tweede Fase heeft uitgevonden? Ik zou haar zelfs willen knuffelen. Net zolang tot ze kuchend en proestend in het ziekenhuis met ademhalingsproblemen moet worden opgenomen.
Prettige vakantie! Net als velen ga ik dit jaar naar Turkije. Dat zal een pret worden! In de wijk waar ik woon laat ik elke dag mijn hond uit, op het groene gras dat door de gemeente tot “Hondentoilet” is gebombardeerd. En waar op zonnige dagen vele allochtone gezinnen te vinden zijn. Ik passeer die mensen elke dag met de hond aan de lijn op een meter afstand,omdat ik weet dat ze bang zijn voor honden. Ondanks deze aanpassing worden er vaak genoeg kreten als “Honden mogen hier niet plassen!” geschreeuwd, en dagen baldadige kinderen de aangelijnde hond elke dag uit. Door deze hondse vernedering waaien diverse (natuurlijk nutteloze) gedachten door mijn hoofd. Het opzettelijk meenemen van de hond naar Turkije, waar ik door de hondenangst veel financiële verlichting zal beleven in restaurants en mijn hotel, is op dit moment favoriet.
Tot volgend jaar! Dit is de laatste alinea van deze column. Natuurlijk ben je normaal een stuk of vijf, zes alinea’s van mij gewend met nog meer puberale onzinnigheid. Bedenk tijdens deze teleurstelling dan maar dat ook deze columnist toe is aan ontspanning. Dat het tijd wordt voor hemelse momenten waar je van verveling niet meer weet wat je moet doen. Want je hebt al zoveel boeken gelezen. En je bent al zo vaak naar de stad geweest. Symbolisch heb je de schooltas in een donkere hoek van de kamer gegooid. De agenda ligt te rotten in de kast. Kwijlend van gelukzaligheid sluit ik deze column met een kinderlijke simpelheid af, om vervolgens mijn columnistenbrein af te sluiten. Zodat het weer scherp genoeg is voor volgend jaar. Prettige vakantie, allemaal!
Het clichéparadijs is gesloten.
Gepubliceerd op 8 juli 2002