Ik ben wereldkampioene uitstellen
Door Lily
Twee Duitse lesboeken liggen me arrogant aan te staren. "Na klar!" schreeuwen ze. Ik ben al drie dagen ziek thuis, en nu pas begin ik met leren. Uiteraard onder het motto "ik werk beter onder druk". Vrij vertaald: "Duits is stom en ik ben wereldkampioene uitstellen".
Ik neem maar weer plaats achter mijn beeldscherm. Het is toch iets moois, columns schrijven. Het draagt bij aan mijn lage cijfers, maar er is in ieder geval een nieuw motto: "Bloggen, de oplossing voor al uw blokfrustraties."
Zaterdagavond, hoofdpijnavond
En ik heb een tweede excuus; het is zondag. Dat betekent dat het gisteren zaterdag was. Ik zou dus eigenlijk boven het toilet moeten hangen, als ik mijn bed al uit was. Het plafond zou rond moeten tollen en ik zou de grootste moeite moeten hebben om de kroegtaferelen van gisteravond naar boven te halen. Helaas is dit een beetje een slap smoesje, want het enige gezelschap dat ik gisteren had bestond uit ibuprofenpilletjes en een flesje hoestdrank. Niks Alkmaar. Helemaal alleen met mijn boeken. En om me even extra te pijnigen ontving ik nog wel een smsje: We zijn in de pub, groeten van Bart en Stijn. Geweldig.
Ik troost mezelf met het idee dat zij nu wél boven het toilet hangen. Ha, net goed. Excuus nummer drie: zoals het een echte achttienjarige scholiere betaamt, "ga ik later tóch niks met Duits doen". Duits heb je alleen maar nodig als je leraar Duits wilt worden. Of tolk. En stel dat ik later journalistiek ga studeren, dan heb ik toch wat materiaal nodig om te laten zien. Conclusie: ik moet schrijven voor het weblog. En school staat dat in de weg!
Nog 24 uur te gaan