How to lose a guy in 10 days
Door Simon Steenhuis
Ik stel me er een fabriek bij voor. Een hoop grote apparaten, stampers, hakkers, trechters en uiteindelijk een lopende band. Daarop rolt een standaardpakketje dat ten slotte een lieflijke verpakking krijgt en een grote vette stempel: hoppa, weer een film gemaakt.
Het is de romkomfabriek waar recentelijk films als Two weeks notice, Sweet Home Alabama en Mr Deeds uit kwamen rollen. Zulke films zijn soms erg grappig, lichtvoetig en wekken zo nu en dan een slaak van verzuchting bij je op: 'Aaaah, komen ze dan toch nog bij elkaar?' De romkom is in ieder geval altijd voorspelbaar en mag geslaagd genoemd worden als de grappen sterk zijn en het script -voor zover het genre dat toelaat- origineel is. Hoe zit dat bij How to lose a guy in 10 days?
How to.. blinkt uit in voorspelbaarheid. Ik heb wel eens films gezien waarvan ik achteraf durfde te stellen dat ik het hele verloop van de film al na vijf minuten aan zag komen. Bij deze film was dat echt zo! Matthew McConaughey als Ben Barry en Kate Hudson als Andie Anderson zijn de twee waarom het draait.
Ben gaat een weddenschap aan. Hij kan elke willekeurige vrouw versieren en een relatie van minstens 10 dagen met haar hebben. Lukt dat, dan krijgt hij een klant op zijn werk die het bedrijf 60 miljoen dollar oplevert. Andie werkt bij een blad als Cosmopolitan en gaat een artikel schrijven over wat je allemaal fout kan doen als je net een leuke vent aan de haak hebt geslagen. Binnen 10 dagen moet ze het zo verziekt hebben, dat hij het uitmaakt.
Dat is de plot welke in de eerste vijf minuten uiteen wordt gezet. Wat er daarna gebeurt, laat zich raden. Dat was bij Two weeks notice min of meer ook zo. Waarom ik die film wel goed vind en deze niet? Omdat de grappen zelden echt grappig zijn en het script te flauw. Hard lachen kwam er niet aan te pas. Kate Hudson slaagt erin uiterst vervelend over te komen, ("Benny boo boo...boo boo boo!") naar mijn mening zelfs net iets te goed. Matthew McConaughey laat weer eens zien gewoon niet erg een goed acteur te zijn.
Dat neemt niet weg dat ik me heel goed kan voorstellen dat een hoop Flair-lezeressen een heerlijke meidenavond kunnen beleven, of dat Tarzan zijn Jane meer dan alleen een leuk tijdverdrijf kan bezorgen. Het is immers een veilig genre, voorspelbaar als het is. Als je weet dat de romkom jouw ding is, zal je ook dit keer niet teleurgesteld worden. Ben je iets kritischer van aard, vermoed ik dat je er geen hol aan vindt. Gepubliceerd op 28 mei 2003