Het Stukje - Scientology: Wenkbrauwen-aerobics
Door Camiel
\"Shil.. pssst!\" Ik moest fluisteren, anders zou het menselijke alarm met de beweeglijke wenkbrauwen in de hoek afgaan.
\"Ja?\"
\"Je weet toch hoop ik dat we hier bij een sekte zitten hè?\"
Mijn gezicht vertrok toen Shil verbaasd keek:\"Zeg dat het niet waar is! Shil.. je weet toch wel waar we zijn??\" Ik vroeg me al af waarom Shil en haar nichtje Kim zo snel op het gladde (en vooral vage) gewouwel van dat enge mannetje in de Kalverstraat waren ingegaan.
\"Deze onzin is in sommige landen zelfs verboden!! Wat dacht je? Dat je een test mocht doen zoals in de Viva of Yes?\"
Ze lachtte wat zenuwachtig en keek weer terug naar haar vragenlijst met een oppervlakte van een vierkante meter. Tweehonderd vragen stonden er op:
\"Vinden uw vrienden u hartelijk?\"
\"Bent u de gangmaker op een feest?\"
\"Zou u een dier kunnen doden om het uit zijn lijden te verlossen?\"
\"Raakt u wel eens geïrriteerd door bepaalde geluiden?\"
\"Heeft u last van ongecontroleerde spiertrekkingen?\"
\"Kunt u geemotioneerd raken van gevoelige muziek?\"
\"Gelooft u in rassenscheiding of klassenstelsels?\"
\"Vindt u uw vrienden hartelijk?\"
We waren gelukkig niet de enigen die zich door een eng mager persoon hadden laten meevoeren naar dit gebouw. Aan de tafel naast ons zaten een jongen en meisje van onze leeftijd, daarvoor nog een jongen en er kwam net een groep van vijf meisjes de wenteltrap op. Ze keken wat schuchter om zich heen. \"Volgens mij zijn we hier bij een sekte terecht gekomen.\" merkte één van de schuchtere meisjes op, waarop ik nog eens diep moest zuchten. Eigenlijk wilde ik mijn jas uittrekken, het was er namelijk nogal warm; zeker met zo\'n ding aan waarmee ik vrieskou kon trotseren. Toch hield ik hem aan, om duidelijk te maken dat ik absoluut niet van plan was om me hier ontspannen te gaan voelen, laat staan thuis. Op school zie je dat wel vaker, leerlingen met een geforceerde sceptische blik op hun smoel zonder jas aan hun stoel - zo moeilijk is rijmen niet. Deze willen duidelijk maken aan de leraren dat ze niet van plan zijn maar één minuut aandacht te schenken aan wat de figuren voor de klas te zeggen hebben. De boodschap komt echter bijna nooit over, wat te concluderen is aan de reacties van die leraren:\"Het is hier inderdaad wat koud, niet?\"
Mijn ongemak en haast om weg te komen uit dit gebouw, één grote reclamespot voor een beter leven, zorgde ervoor dat ik als eerste klaar was met de tweehonderd vragen. Ik had ze goed gelezen en naar waarheid beantwoord met een plusje, minnetje of een M(isschien)tje. Stel je voor dat ik opeens een plusje zou zetten bij de vraag over rassenscheiding en klassenstelsels: Dan was ik pas goed de lul.
\"Hij had het over twintig minuten!\" riep Kim boos. Zij en Shil hadden het afgelopen uur de zoveelste sigaret opgestoken in de knusse zithoek waar een TV stond. Er stond een video op van een concert waar heel erg veel mensen evenveel liedjes zongen over één en hetzelfde onderwerp: \'Happiness\'. Op het podium hing dezelfde foto als boven de tafel waar we onze vragen gemaakt hadden. Een man op het strand met een baret op, niemand minder dan L. Ron Hubbard.
\"Als je goed oplet zul je merken dat er nog wel meer beloofde dingen zijn die niet waar worden gemaakt.\"
\"Wel onze halve middag naar de maan.\" mompelde Shil terwijl ze haar rook uitblies.
\"Ik heb tenminste weer iets om een Stukje over te schrijven.\"
Shil keek me aan: \"Camiel, wat gaat er nu gebeuren?\"
Ik moest even graven in mijn geheugen, wat had Karin Spaink er ook al weer over geschreven? Heel erg veel, maar ik had het nooit zo aandachtig gelezen:\"Ik geloof dat ze ons straks apart aan dat tafeltje gaan vragen en met heel veel bewegende wenkbrauwen vertellen waar het aan schort in onze persoonlijkheden. Als we willen mogen we dan voor duizenden guldens cursussen gaan volgen. Kost je wat geld, maar dan word je net zo\'n übermensch als die zangeres daar op de video.\"
\"Geweldig.. Great!\" kraaide Shil sarcastisch.
\"I WANT HAPPINESS!!! I WANT HAPPINESS...\" schetterde het mens in de TV.
\"Camiel?\" De vrouw van de beweeglijke wenkbrauwen keek vragend onze richting in. Ik veerde op uit de luie stoel.
\"Kom je mee?\"
Ze leidde me naar de tafel waar ze al de hele middag met verscheidene mensen zat. Toen ik was neergeploft pakte ze de uitdraai van mijn testresultaten erbij en hield het voor. Ik keek haar vragend aan, waarop ze begon te lachen.
\"Dit is jouw lijn..\" Ze volgde hem met haar vinger:\"..hierboven is goed, dit is twijfelachtig en dit is onvoldoende. Zoals je hier kunt zien ben je stabiel genoeg, maar hier....\" Ze stopte met praten en liet haar hand langs de dalende lijn glijden. Het was schijnbaar de bedoeling dat ik heel erg bang zou worden.
![](\"http://www.scholieren.com/images/scienttest.jpg\")