Het Stukje - Laat je zaad toch niet zo slingeren!
Door Camiel
Wat een kutweken zeg... 'k Moest vorige week maandag op het matje van een paar conrectoren komen om moeilijke vragen te beantwoorden. Eén van de leraressen bij mij op school, mevrouw Speer heette ze, stond een tijdje geleden namelijk voor een brugklas toen een leerling haar er op wees dat ze een spermavlek op haar jurk had zitten. Onmiddellijk was de ganze school in rep en roer, waarna ik de schuldige van dit schandaal zou zijn; het was namelijk mijn handschrift op die jurk. Daar kwam bij dat de (con)rectoren ontzettend heulden met de Pennywisefans die mij verantwoordelijk achtten voor de bloedsporen op hun skateboards.
Een tijd lang bleef men gissen of ik daadwerkelijk de viespeuk was waarvan men mij beschuldigde. Er ontstonden zo twee groepen op school: Diegenen die mij al niet zo mochten vanwege de spetters op hun deck en zich beroepten op een gerucht wat rondzwierf op m'n vorige school. Ik zou een medeleerlinge op een
excursie naar Spakenburg apart genomen hebben en ongewenst bij haar staan doen. Pure onzin, want Paula (zo heette dat vervelende wijf), was zo lelijk als de nacht.
Voor de schoolkrant maakte het overigens niet uit, zolang ze maar pagina's vol konden schrijven over mij. Vooral de moppenrubriek profiteerde volop. En dan was er een groep waar m'n vriendinnetje toe behoorde. Die debiele trut was zo stom om me te gaan lopen verdedigen omtrent de vlek, zonder te weten wat ik daadwerkelijk had uitgevoerd in die bewuste lunchpauze. Volgens haar was het allemaal een gemene grap van de Pennywisefans. Helaas wist ik beter. Diverse malen kwam één van de conrectoren naar me toe om me vragen te stellen met betrekking tot het incident. Ik kende hem niet, want ik was nieuw op school, zoals ik al zei; maar hij bleek wel verdacht geïnteresseerd. Toch bleef ik stug ontkennen. "Do you solemny swear?" vroeg de conrector annex leraar Engels me.
Dus stak ik m'n vinger in de lucht en m'n kaak naar voren om hem nadrukkelijk te vertellen dat ik absoluut geen, maar dan ook geen fratsen had uitgehaald met die vrouw, ..juffrouw Speer. "In that case.... moet ik je maar geloven." mompelde hij in z'n zware accent en liep vervolgens weg, de lange gang in. Toen hij halverwege ook nog 'ns spontaan als Eucalypta begon te lachen brak het zweet me uit alsof m'n huid een lekke tuinslang was.
Even zweterig sloeg ik diezelfde middag het schoolreglement open. En al gauw zag ik het staan: Volgens de regels van mijn school was het ten strengste verboden te liegen, vooral tegen conrectoren. Verder stond er dat balspelen op het basketbalveld niet toegestaan waren en mocht je je fiets niet in de lege
fietsenrekken voor de school zetten. Over het (letterlijk) bevlekken van leraressen stond echter, hoe verrassend, niets vermeld. Net zoals jullie het nu zullen doorkrijgen, meende ik op dat moment ook te begrijpen dat ik me in grote moeilijkheden had gelogen. Het was schijnbaar veel beter voor me geweest als ik
direct had verteld dat ik had gemorst toen de betreffende lerares zo druk bezig was mij van dienst te zijn, in plaats van tegen de conrector te jokkebrokken. Ik had m'n zaad eigenlijk sowieso niet zo moeten laten rondslingeren.
Omdat jullie als generatie-Xers ook maar een kleine spanningsboog hebben breek ik dit Stuk(je) in tweeën. Dit is dan de zogenaamde 'cliffhanger'.
Gepubliceerd op 1 oktober 1998