Het Stukje - Kluisjescorruptie
Door Camiel
Het Stukje bestaat voor in ieder geval 90% uit verzonnen feiten. De beschreven personen kunnen worden geassocieerd met bestaande mensen, maar dan nog lopen ze NIET rond op mijn school. Lees alles maar goed en tracht de \'diepere miening\' te ontdekken. Wanneer dit niet lukt mag je me altijd melen: camiel@wxs.nl.
Het begin van de grote pauze bij mij op school is voor velen, waaronder mijzelf, het punt waarop je de inhoud van je kluisje verwisseld. De boeken van de pre-grotepauzevakken gaan erin en de tas wordt gevuld met boeken van zogenaamde post-grotepauzevakken. Dit voorkomt nekklachten. Komt vaak voor bij ons scholieren.
Ook op die bewuste overgang van morgen naar middag haalde ik de sleutels uit m\'n rechter broekzak om m\'n kluisje mee te openen.
En ik opende m\'n kluisje ook. Verwachtte mijn bekende geschiedenis- en scheikundeboeken aan te treffen, tamelijk dikke boeken. Tegendeel, slechts twee kleine dunne, gekafte boeken. Blauw kaftpapier, ik kaft m\'n boeken niet. Uit luiheid, omdat ik een jaar geleden ontdekte dat je toch behoorlijke schade moest aanrichten op je huurboeken voor de studieboekenhandel je na inlevering van je pakket een boze brief plus acceptgiro zou sturen.
Ik pakte de boeken uit m\'n kluis - het was mijn kluisje, zeker weten - en keek ze in. Aardrijkskunde, ik heb geen aardrijkskunde. Het was één van de vakken waar ik zo ontzettend blij mee was geweest te kunnen laten vallen in de bovenbouw. Precies op het moment dat een reuzenvraagteken van plan was via m\'n oor naar buiten te springen kwam er een klein ventje op me af. Z\'n ogen waren groot, de spieren van z\'n gezicht leken allemaal aangespannen, en hij plaatste z\'n beide voeten zo dicht tegen de mijne aan dat omstanders konden denken dat hij met me stond te dansen. Z\'n keppeltje bungelde aan één speldje aan z\'n hoofd toen hij recht omhoog in m\'n verbaasde gezicht keek en mierde:
\"Wat doe jij in MIJN kluisje, met MIJN boeken?!!!\"
De woorden kwamen er met een nog hogere toon uit dan ik verwacht had. In m\'n ooghoeken zag ik een klasgenoot, Gaelo, volgens het bekende ritueel zíjn boeken uit z\'n kluisje pakken en zich verbazen over de jongeheer Piggelmee die zich hysterisch stond te maken terwijl ik daar naar mijn mening meer recht toe had. \"Nee knul, dit is mijn kluisje en ik wil graag weten wat jij hebt uitgespookt met MIJN spullen.\" Bereid tot uitleg leek hij schijnbaar niet:\"Ech\'nie!! MIJNES!!\"
\"Mag je me vertellen; ik heb dit kluisje al drie maanden, hoe komt het opeens van jou? Ik heb een sleutel.\"
\"Ik ook.\"
\"Hoe kom je er aan?\"
\"Kejsersje!!\" hinnikte de dwerg als een ontkennende misdadiger. Hij had de sleutel van mijn kluisje die ochtend, zo vertelde hij, gekregen van één der concierges. Het conciergetuig was hier dus de slechterik in het verhaal. Frans en Willem, de ongeinteresseerde concierges die praatten alsof hun batterijen leeg raakten.
Willem had net een sjekkie opgestoken en leunde met z\'n kont op een tafel, Frans was drukker bezig, hij stond en (maakte de indruk dat hij) luisterde naar een klein blond meisje. Iets met absentiebriefjes. Al snel was hij met haar klaar en slonk de rij waar ik in stond, zodat ik vervolgens ook echt aan de beurt was.
\"Hoe komt het opeens dat iemand anders een sleutel van mijn kluisje heeft?\" \"Heb je wel betaald?\" wedervroeg hij, er min of meer van uit gaand dat dit het hele probleem was.
Ik knikte:\"Hoe had ik anders de sleutel gekregen?\" Hij dwaalde rond alsof hij wat zocht, zocht onder bergen van papier en keek uiteindelijk verrukt. Eventjes dacht ik dat Frans de oplossing voor mijn probleem had gevonden, maar al snel zag ik dat zijn verruktheid te maken had met iets anders, een zakje shag. Opgelucht alsof hij stond te wateren rolde hij met veel routine een wit cilindertje om de tabak heen. En stak het aan, was in dromenland, totdat ik aarzelend zijn plezier onderbrak.
\"Ehhmm?... En nu?\"
\"Je hebt het dus betaald.\"
\"Honderd procent.\"
Hij slaakte een diepe zucht, bedaarde de rumoerige wachtende rij achter me tot stilte en ging tegenover Willem op een tafel zitten:\"Ik weet welk kluisje je bedoelt. Het is een complex probleem, maar zal het toch proberen uit te leggen.\"
\"Ik ben benieuwd.\"
\"Ben, de jongen die nu jouw kluisje heeft gekregen, heeft recht op dat kluisje.\"
Mijn nieuwsgierigheid werd nog groter dan het was. Wat in godsnaam gaf deze Ben meer recht op het kluisje dan mij, degene die er voor betaald had? \"Ben heeft een broer, Moos, of Mooz\'..\"
\"Allebei goed.\" onderbrak Willem.
\"..Moos is hier al een aantal jaar van school. En had dat kluisje ook al. Toen heeft hij bij zijn afscheid, drie á vier jaar terug aan de rector gevraagd of zijn kleine broertje datzelfde kluisje mocht hebben..\"
\"Wat is er dan zo verdomme bijzonder aan dat ding?!\" vroeg ik, m\'n stem verheffend.
\"..Rustig nou maar, hetzelfde kunnen we immers aan jou vragen!\"
\"Ja, wat moet JIJ zo nodig met dat kluissie?!\" viel Willem er nog eens tussen. \"Best, geef me dan maar een ander kluisje!\"
Hierop lachten de heren in koor en namen een trek van hun shag. Willem schudde z\'n hoofd en Frans keek glimlachend naar de grond. Ik wachtte hun antwoord gespannen af.
\"Alles hartstikke vol, joh!\"
\"Potvol.\"
Ik greep naar m\'n hoofd en begon te krabben, dat doe ik automatisch wanneer ik dingen niet meer kan volgen of me in het nauw gedreven voel. Op dit moment had ik van allebei een beetje last. En ik blies... omdat het me allemaal maar niet duidelijk werd. Buiten het conciergehok stond Shil in de rij, ze had een gesprek aangeknoopt met haar mede-wachtenden.
Ik merkte dat het ongeduldige gevoel wat ik had in de rij toch prettiger was dan de broeierige lucht van opwinding die nu uit m\'n warme winterjas opsteeg.
\"Dus nu heb ik tig guldens betaald voor.. geen kluisje, ik krijg geen nieuwe en m\'n spullen zijn weg.\"
\"Oh.. je spullen? Die liggen.. effe kijke.. hiero! Is dit van jou?\" riep Willem.
Ik wilde m\'n post-grotepauze boeken van hem aanpakken toen Frans er tussen kwam. Terwijl hij z\'n rook uitblies schudde hij z\'n hoofd en wilde wat zeggen. Hij hoestte even...
\"Ik weet helemaal niet of dit jouw spullen zijn. Misschien zeg je dat maar gewoon.\"
\"Dat is waar.\" realiseerde Willem zich en legde de boeken weer neer. \"Heb je nog een sleutel van het kluisje?\" vroeg Frans.
Ik antwoordde bevestigend en hield m\'n sleutelbos voor z\'n snuit. Hij griste hem weg en stopte de sleutels in z\'n broekzak voordat ik het achterna kon grijpen.
\"WAT FLIK JIJ NOU?!!\" schreeuwde ik uit, zo hard dat het achter het raam de aandacht trok van Shil en haar gespreksgenoten. Allemaal keken ze nu naar binnen.
\"Rustig eens even, dat is wel schooleigendom, zo\'n sleutel!\"
\"En de rest van de bos zeker ook?!\"
\"Als je wil kun je ook meteen oprotten, ja?!\"
In de gang zag ik de rector lopen, dus klopte ik zo snel mogelijk op de ruit om Shil te vragen of ze het schoolhoofd even wilde roepen. Dat deed ze en dus kwam hij zoals ik vroeg het hok binnen.
Gepubliceerd op 3 december 1998