Het avontuur van Ashley Robbins

Door Jordi
Vlak voor haar 14de verjaardag krijgt Ashley Robbins een mysterieus pakketje van haar vader. Een vader die ze al doodwaande sinds haar 3de. In het pakketje zit een gek apparaatje (dat verdacht veel gelijkenis vertoont met de DS) en de instructie om naar Blood Edward Island te gaan.

Samen met haar tante vertrekt ze naar het verlaten eiland in de hoop haar vader opnieuw te ontmoeten. Maar als ze aankomt, kan ze haar vader helemaal niet vinden. En haar tante raakt nota bene ook nog vermist...



En zo begint het eerste point-and-click adventure op de Nintendo DS. Point-and-click? Jawel, het genre dat ooit zo populair was. Vroeger zat je urenlang voor niks met je muiscursor te klikken op alle voorwerpen die je maar kon vinden, in de hoop dat je de puzzel magischerwijs zou oplossen. Na een enorme terugval begint het genre toch weer een beetje op te krabbelen.

Op de PC dan. Want een spelcomputer leent zich totaal niet om te point en clicken. Dat gaat veel te onhandig en te traag zo met je controller. Het enige wat nog een beetje zou werken is een... touchscreen? Het zat er ook wel aan te komen natuurlijk. De DS leent zich met het touchscreen, van alle spelcomputers, het beste voor spelletjes in PC-stijl. En deze kans is gelukkig niet onbenut gebleven.

Grafisch is het spel dik in orde. De manga-stijl die het spel zich aanmeet is bijzonder goed geslaagd en de twee schermpjes van de DS worden uitstekend gebruikt. Op het onderste scherm bestuur je Ashley van bovenaf middels een simpele 3d weergave, terwijl je op je bovenste scherm stilstaande plaatjes krijgt te zien van de omgeving.

Het concept is simpel, maar werkt erg goed. Typisch dat het patsen overigens met het touchscreen in bijna alle DS spellen tot nu is voorgekomen. Het is geweldig om het hele spel te kunnen besturen met alleen een stylus, maar moet nu meteen van alles worden bijverzonnen om extra dingetjes te doen met diezelfde stylus?

Op papier klinkt het heel leuk om aan een wieltje te draaien of om op een papiertje te krassen, maar in de praktijk blijft het een beetje onzinnig voelen. Helemaal in een adventure waar het verder niks bij lijkt te dragen aan het spel. Gelukkig werkt de besturing verder zo naar tevredenheid, dat we gewoon net kunnen doen alsof dit kleine minpuntje niet bestaat. Ik ben ‘m alweer vergeten hoor.

Another Code: Two Memories is een typisch Japans point-and-click adventure.
Het verhaal staat voorop en de speler laat zich gewillig leiden, ondertussen puzzels oplossend, het mysterie ontrafelend en zich suf tikkend op het scherm. Een beetje ervaren speler wordt niet enorm uitgedaagd en zal het spel binnen korte tijd uitspelen. Maar ja, het gaat natuurlijk om de belevenis en het spelplezier en daarmee zit het wel snor. Nu maar hopen dat ze daar bij Nintendo zo verstandig zijn om meer, veel meer van dit soort adventures uit te brengen... Gepubliceerd op 15 september 2005