Helemaal opnieuw beginnen in Tanzania
Door Lily
Gazelles, safari, loslopende olifanten en de Kilimanjaro. In Tanzania zul je het gemiddelde Nederlandse meisje niet snel vinden. Ja, op vakantie misschien, of een uitwisseling van school. Maar Abigail, oorspronkelijk een meisje van Nederlandse bodem, woont sinds vijf jaar in Tanzania en heeft daar inmiddels een heel leven opgebouwd.
Haar bijzondere verhaal konden we natuurlijk niet aan onze neus voorbij laten gaan: ik sprak met Abigail over haar keuzes en de uitdagingen waar ze voor stond.
Lastige keuze
"Mijn ouders zijn een aantal jaar geleden gescheiden", vertelt Abigail. "Ik was toen een jaar of tien, elf. Na de scheiding heeft mijn vader een baan aangenomen in Tanzania en is daar naartoe verhuisd. Ik bleef bij mijn moeder wonen, in Nederland. Althans, dat was het plan. Want na een jaar verlangde mijn moeder terug naar haar thuisland Indonesië. Zo werd ik voor de keuze gesteld: Bij mijn opa en oma in Nederland blijven wonen, met mijn moeder meegaan naar Indonesië of helemaal opnieuw beginnen en naar Tanzania verhuizen. Ik koos voor het laatste."
Veranderingen
Op de vraag waarom ze die keuze dan gemaakt heeft, heeft Abigail een simpel maar waar antwoord. "Ik wilde iets nieuws proberen", zegt ze. "Het leek me spannend."
Het was ook spannend. "Een cultuurshock heb ik niet echt gehad, maar er zijn zeker verschillen. Zo is het bijvoorbeeld de gewoonte ouderen aan te spreken met shikamoo, een beleefdheidsvorm. Wat ook opvallend is is dat mensen in Nederland meer waarde hechten aan uiterlijk. En je hebt natuurlijk de verschillen in klimaat- 18 graden is voor ons koud!"
Toch zijn er ook overeenkomsten. "Best vreemd; net als in Nederland is iedereen hier de hele tijd met zijn telefoon bezig!"
plaatje:2Docenten van over de hele wereld
En de school zelf? Lijkt die een beetje op de scholen in Nederland?
"Nee." zegt Abigail resoluut. "Sowieso wonen mijn vader en ik te ver weg van de school om elke dag heen en weer te rijden, dus zit ik op een internaat. Dat is op zich natuurlijk al apart, maar het internaat lijkt ook niet op Nederlandse internaten. Het is geen groot gebouw maar een groepje gewone huizen."
"In totaal hebben we ongeveer 100 leerlingen (basis- en voortgezet onderwijs), verdeeld over vier huisjes. De docenten zijn ook van over de hele wereld. Ik kan persoonlijk goed met ze opschieten, ik denk dat ze ook wel wat soepeler zijn dan in Nederland. Soms hebben we zelfs buiten les omdat het lekker weer is, dan gaan we gewoon aan een picknicktafeltje zitten."
Vakkenpakket in Tanzania
Net als wij krijgt Abigail gewoon biologie en wiskunde. "Maar er zijn ook vakken die jullie in Nederland waarschijnlijk niet kennen", vertelt ze. "Zo hebben we bijvoorbeeld een soort van omgangs- en milieulessen. Bovendien kun je Frans of Swahili kiezen als extra vak. Ik heb gekozen voor Frans, want dat vind ik makkelijker."
"Alle lessen worden in het Engels gegeven", zegt Abigail. "Ik denk niet dat ik nu zomaar een biologieles in het Nederlands zou kunnen volgen."
plaatje:1:center
Sociaal leven
Hoe is het gesteld met Abigails sociale leven? "Er is maar één ander Nederlands meisje op het internaat. Ze is aardig maar een stuk jonger dan ik, dus ik ga niet zoveel met haar om. Je bent de hele tijd bij elkaar op een internaat, en daardoor heb ik ook snel vrienden gemaakt. Dat zijn niet per se Tanzanianen, ze komen uit veel verschillende landen. Veel vrienden van me hebben ook een Tanzaniaanse ouder."
Thuis?
Na vijf jaar in Tanzania zou je verwachten dat je Abigail zich er thuis voelt. "Ik zeg altijd dat ik niet echt een 'thuis' heb", zegt ze. "Het is zo'n abstract begrip. Waar mijn familie is, is mijn thuis. Als ik in Tanzania ben bij mijn vader, is dat mijn thuis. Ben ik in Indonesië bij mijn moeder, dan is dat mijn thuis. Ik ga ook wel eens naar familie in Nederland, en dan is Nederland dus ook mijn thuis.
Ik vond het wel gek dat ik in Nederland een keer in het Engels werd aangesproken. Dan denk ik; zie ik er echt zo anders uit?"