Harry Potter and the prisoner of Azkaban
Door Esther
Alweer de verfilming van het derde boek uit de Harry Potterreeks van J.K. Rowling. Deze keer is Harry's leven in gevaar, omdat een gevangene uit het zwaarbewaakte Azkaban is ontsnapt: Sirius Zwarts. Hij blijkt de ouders van Harry aan Voldemort verraden te hebben, waardoor ze vermoord konden worden. Zijn volgende doel is Harry...
De nieuwe regisseur Alfonso Cuaron heeft zijn uiterste best gedaan om er iets moois van te maken. Hij heeft hoogstaande special-effects gebruikt om de magie goed weer te geven en met prachtige, doch subtiele, details weet hij meestal de juiste sfeer te creëren. Voornamelijk in het begin word je meegesleept door de goed opgebouwde spanning: op het juiste moment heerst er een duistere sfeer, maar deze wordt op zijn tijd afgewisseld met humor. Maar ik zei meestal. Helaas is Cuaron er lichtelijk in gefaald deze goede sfeer gedurende de hele film vast te houden. In het boek word je namelijk het hele verhaal geboeid door de spanning die continu aanwezig blijft. In de film is de aandacht daar minder op gevestigd. Dat komt vooral omdat belangrijke gebeurtenissen elkaar in de film sneller opvolgen, waardoor de kern van het verhaal soms op de achtergrond raakt.
De film mag zeker duisterder worden genoemd dan de voorgaande films, maar hij bevat ook betere humor: grappige uitspraken worden niet geschuwd. Als je alles tegen elkaar afweegt, is negen jaar een goede ondergrens.
De derde Potterfilm overtreft de vorige twee ook wat betreft zijn schoonheid. De prachtige locatie in de Schotse hooglanden wordt optimaal benut door deze zo vaak mogelijk in beeld te brengen. Toch schemert ook in deze film het onvermogen door om een boek perfect te verfilmen. Cuaron heeft niet kunnen vermijden stukken uit het oorspronkelijke verhaal weg te laten of, nog erger, te verdraaien. Het meest storende is de Vuurflits, die hij in het boek op de helft van het verhaal krijgt en in de film op het einde.
Daniel Radcliffe, Emma Watson en Rupert Grint zijn veel gegroeid als acteurs. Ze hebben meer ervaring en weten hoe ze om moeten gaan met de camera’s en de andere acteurs. Aangezien er een aantal nieuwe personages in deel drie naar voren is gekomen, moesten daar ook passende acteurs bij gezocht worden. David Thewlis is zo’n nieuwe acteur, hij speelt professor Remus Lupos. Persoonlijk had ik me daar een heel ander iemand bij voorgesteld. Dit was echter de enige die van de nieuwe cast tegenviel. Gary Oldman, die de rol van Sirius Zwarts vertolkt, is precies zo'n maniak waar je in het begin bij Sirius aan denkt. Ook de nieuwe Perkamentus valt niet tegen. Hij is wat jonger dan de vorige, heeft iets minder lang haar, maar is nog steeds de goede, oude Perkamentus.
De film is absoluut het bekijken waard! Vooral als je het boek niet hebt gelezen, hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Dat komt vooral omdat je dan nog niet echt een beeld hebt van de karakters en je de oorspronkelijke verhaallijn niet kent. Maar, het totaalplaatje is voor iedereen genieten, mijn complimenten aan Cuaron en de acteurs! Gepubliceerd op 8 juni 2004