Harry Potter and the Philosophers Stone
Door Albertine
Het is bijna niet voor te stellen dat vijf jaar geleden nog geen sterveling van Harry Potter had gehoord. In 1997 verscheen het eerste Potter boek van schrijfster J.K. Rowling.
Inmiddels is dat boek, de steen der wijzen, verfilmd.
De film gaat over Harry Potter, een jongen die bij zijn vreselijke oom en tante in de bezemkast woont. Op een dag wordt aan Harry verteld dat hij tovenaar is en wordt hij door Hagrid (een tovenaar) meegenomen naar Zweinstein, de tovenaarschool.
Op school maakt Harry vrienden met Hermelien en Ron. Ze maken met z’n drieën heel wat spannende dingen mee. Harry komt nog oog in oog te staan met Voldemort, de tovenaar die zijn ouders vermoorde. Ook komt Harry in het zwerkbalteam (een sport op bezemstelen) te spelen. Als het eerste schooljaar om is gaat Harry weer terug naar zijn oom en tante..
Het knappe van de film is dat alles er zo uitziet als ik het me had voorgesteld, na het lezen van het boek. De personages, op verzoek van Rowling, allemaal door Engelse acteurs gespeeld, zijn iets minder goed verbeeld dan de decors. Potter zelf vond ik in de vorm van Daniel Radcliffe iets te saai. De acteurs die Ron en Hermelien spelen kloppen beter. Nog beter zijn de volwassen acteurs, zoals Richard Harris als professor Perkamentus en Robbie Coltrane als Hagrid.
En is het toeval dat Draco Malfidus, met zijn blonde lokken op Malcaulay Culkin lijkt? Of is het een grapje van Columbus, die eerder Home Alone 1&2 maakte?
De grootste zwakte van de film is het verhaal. De film is lang niet zo spannend als het boek. Ik vond de zwerkbalwedstrijd eigenlijk spannender dan Harry’s ontmoeting met Voldemort, waar de special effects niet al te goed waren.
De film gaat zowel te langzaam als te snel. Te snel om je aan alle details te vergapen en te langzaam om spannend te worden. Ik heb me regelmatig verveeld, iets wat bij de boeken van Rowling niet vaak gebeurt. Gepubliceerd op 11 december 2001